🔰 كلمة بها تجمع بين ظهوره سبحانه و خفائه‏ 🔺 هستى او پيداتر از همه هستى ‏هاست، زيرا كه او به خود پيداست، و پيدايى ساير هستى‏ها بدوست؛ «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ». همه اشيا بى هستى او عدم محض است، و مبدأ ادراك همه هستى راست هم از جانب مدرِك و هم از جانب مدرَك، و هر چه را ادراك كنى اوّل هستى مدرَك شود و اگر چه از ادراك اين ادراك غافل باشى و از غايت ظهور مخفى ماند همه عالم به نور اوست پيدا كجا او گردد از عالم هويدا زهى نادان كه او خورشيد تابان به نور شمع جويد در بيابان 🔺ادراك مبصر بى واسطه نور ديگر چون شعاع صورت نبندد، با آن كه شعاع از غايت ظهور در آن حالت غير مرئى مى‏نمايد، تا طايفه‏اى انكار آن مى‏كنند، نورى كه واسطه ادراك شعاع بود بر آن قياس بايد كرد؛ «نُورٌ عَلى‏ نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ» 🖊 ملا محسن فیض کاشانی 📕 مجموعه رسائل ملا محسن فیض، اللئالى، ج-3 ص 12 @ofoqemobin