🔰 كلمة بها تجمع بين ظهوره سبحانه و خفائه
🔺 هستى او پيداتر از همه هستى هاست، زيرا كه او به خود پيداست، و پيدايى ساير هستىها بدوست؛ «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ». همه اشيا بى هستى او عدم محض است، و مبدأ ادراك همه هستى راست هم از جانب مدرِك و هم از جانب مدرَك، و هر چه را ادراك كنى اوّل هستى مدرَك شود و اگر چه از ادراك اين ادراك غافل باشى و از غايت ظهور مخفى ماند
همه عالم به نور اوست پيدا
كجا او گردد از عالم هويدا
زهى نادان كه او خورشيد تابان
به نور شمع جويد در بيابان
🔺ادراك مبصر بى واسطه نور ديگر چون شعاع صورت نبندد، با آن كه شعاع از غايت ظهور در آن حالت غير مرئى مىنمايد، تا طايفهاى انكار آن مىكنند، نورى كه واسطه ادراك شعاع بود بر آن قياس بايد كرد؛ «نُورٌ عَلى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ»
🖊 ملا محسن فیض کاشانی
📕 مجموعه رسائل ملا محسن فیض، اللئالى، ج-3 ص 12
@ofoqemobin