https://eitaa.com/peirovir/482 ماقبل 1️⃣ حسن بن علیّ علیهماالسّلام حکومت و زمامداری را به‏معاویه واگذار می‏کند، مشروط به‏آن‏که معاویه، طبق دستور قرآن مجید و روش پیامبر صلّی الله علیه و آله رفتار کند. 2️⃣ بعد از معاویه، خلافت از آنِ حسن بن علیّ علیهماالسّلام خواهد بود و اگر برای او حادثه‏ای پیش آید، حسین بن علیّ علیهما‏السّلام، زمام امور مسلمانان را در دست می‏گیرد. نیز معاویه حقّ ندارد کسی را به‏جانشینی خود انتخاب کند. 3️⃣ بدعت ناسزاگویی و اهانت نسبت به‏امیرمؤمنان علیه‏السّلام و لعن آن حضرت در حال نماز، باید متوقّف گردد و از علیّ علیه‏السّلام، جُز به‏نیکی نباید یاد شود. 4️⃣ مبلغ پنج میلیون درهم که در بیت المال کوفه موجود است از موضوع تسلیم حکومت به‏معاویه، مستثنی است و باید زیر نظر امام مجتبی علیه‏السّلام مصرف شود. 5️⃣ معاویه تعهّد می‏کند که تمام مردم، أعم از ساکنان شام و عراق و حجاز، از هر نژادی که باشند، از تعقیب و آزار وی در امان باشند و از گذشته‏ی آنان صرف نظر کند و احدی از آن‏ها را به‏سبب فعّالیت‏های گذشته‏شان ضدّ حکومت معاویه، تحت تعقیب قرار ندهد... علاوه بر این معاویه تمام یاران علیّ علیه‏السّلام را در هر کجا هستند، امان می‏دهد... نیز نباید هیچ‏گونه خطری از ناحیه‏‏ی معاویه، متوجّه حسن بن علیّ و حسین بن علیّ و هیچ کدام از افراد خاندان پیامبر صلّی الله علیه و آله بشود... در پایان پیمان، معاویه أکیداً تعهّد کرد تمام مواد آن را محترم شمرده دقیقاً به‏مورد اجرا بگذارد. او خدا را بر این مسئله گواه گرفت و تمام بزرگان و رجال شام نیز گواهی دادند.4 امّا امان از پیمان‏شکنی که خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: با ائمّه‏ی کفر قتال کنید زیرا ایشان پایبند عهد و پیمان خود نیستند5. زمانی که معاویه به‏کوفه درآمد، گفت: «ألا إنی کنت شرطت شروطاً أردت بها الألفة و وضع الحرب، ألا و إنها تحت قدمی» 6 من پیمان‏نامه‏ای را امضاء کردم که به‏هدف ایجاد الفت و فروکش کردن جنگ بود، اکنون که هدف حاصل شد، آن پیمان‏نامه، زیر پای من است. ✔️ نتیجه می‏گیریم که مهمترین اثر صلح تحمیلی بر امام حسن مجتبی علیه‏السّلام، معرفّی شخصیّت معاویة بن أبی سفیان بود که در تاریخ ماند و همه فهمیدند که معاویه، آدم قابل اعتمادی نیست و پای هیچ عهد و پیمانی نمی‏ماند. 📝 پی نوشت‏ها 1️⃣ صدوق، محمّد بن علی بن حسین بن بابویه، علل الشّرایع، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، چاپ اوّل، 1408ق، بیروت، باب 159، حدیث2. 2️⃣ نهج البلاغه‏ی صبحی صالح، بخش خطبه ها، کلام 122. 3️⃣ پیشوایی، مهدی، سیره‏ی پیشوایان، موسسه‏ی امام صادق علیه‌السلام، چاپ چهاردهم، 1381ش، ص97. 4️⃣ همان، ص113. 5️⃣ توبه/12: «... فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لا أَيْمانَ لَهُم‏...» 6️⃣ جعفریان، رسول، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه علیهم‏السّلام، انتشارات انصاریان، قم، چاپ ششم، 1381ش، ص164. 🙏 با احترام 👤 محمدحسن بشیری ✍️ 🌐 @Peirovir