از حسن ظن و اعتماد شما و همه دوستان ممنونم، چون تعداد پیام زیاد است این چند خط را می نویسم اما به استدلال من توجه کنید: انتخابات یک "لحظه" یک فرصتِ رشد و تمرین برای جامعه است. تمرین و ارتقا آگاهی سیاسی، این ارتقا با دیکته بوجود نمی آید‌. درست است که شما همه افراد را کامل نمیشناسید و دنبال افراد معتمد هستید تا افراد را به شما معرفی کنند اما این امر در بلندمدت به رشد سیاسی جامعه نمی افزاید. تکاملی نخواهد بود. بیش از دویست و نود حوزه انتخابی وجود دارد آیا من و امثال من میتوانیم به مخاطبین محترم و دلسوز بگوییم در هر حوزه به چه کسی رای بدهید؟ اصلا ما چه جایگاهی داریم؟ حزبیم؟ مانیفست داریم؟ افراد از تایید ما گذشته اند؟ ما تربیت‌شان کرده ایم؟ خیر. خب چکار کنیم؟ ما بجای معرفی "شخص" باید به شخصیت ها و شاخص ها نگاه کنیم. یک دستگاه ارزیابی درست کنیم و افراد را بسنجیم، نمره بدهیم، دنبال معصوم هم نباشیم. طیفی در نظر بگیریم اما با شاخص، مواضع فرد، عملکرد فرد، اطرافیان او، در بحران ها کجا بود؟ مبانی دارد؟ تئوری دارد؟ و.... اما سوال پرتکرار درباره لیستی رای دادن، من شخصا تا الان هیچ گاه به یک لیست کامل رای نداده ام، سفید هم نگذاشتم چون افراد را مورد بررسی قرار دادم براساس توانایی و بضاعت خودم، ضدلیست هم نیستم دو دستم را مقابل لیست هم بالا نمیبرم که هرچه گفتند انجام دهم. خود فرد باید به این نتیجه برسد. ما وظیفه داریم در مسیر رسیدن به نتیجه به جامعه کمک کنیم نه اینکه دیکته کنیم. این خطاست؟ نقد دارید؟ بهرحال من به این نتیجه رسیده ام و معتقدم در بلند مدت به نفع جامعه ایرانی است و افراد در درجه اول باید مسئولیت انتخاب خود را بپذیرند. پوزش اگر باب نظر نیست #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory