جلسه ای با رای اولی ها داشتم. بخشی هایی از آن از شبکه یک پخش شد. حرفم این بود: در المپیک و مسابقه دومیدانی، رشته ای هست بنام "دو امداد" دو نفر با هم یار هستند، نفر اول با پرچم با سرعت زیاد می‌دود و بعد از یک دور کامل خود را به نقطه آغار می رسد و پرچم را به یار خود می رساند تا او ادامه دهد. اگر دومی پیروز شود، اولی هم پیروز شده است. تلاش دو نفره هر دو را به مدال طلا می رساند. جامعه هم همین است. در جامعه پیروزی به تنهایی ممکن نیست. توسعه و پیشرفت نتیجه تلاش "چند نسل" است. اگر یک نسل تلاش کند اما نسل بعد تلاش نسل قبل را ادامه ندهد پیروزی حاصل نمیشود. ۱. یک نسل که متولدین دهه بیست و قبل تر بودند سال‌ها مبارزه کردند تا انقلاب پیروز شود. ۲. یک نسل که عمدتا متولدین دهه چهل بودند هشت سال جنگیدن و شهید شدند تا آن انقلاب بماند. اما این دو نسل به آرزوها و قله ها نرسیدند، پازل تکمیل نشد. نسل دیگری که مهمتر از دو نسل اول است و باید کار آنها را تکمیل کند نسل شماست. نسلی که دوره مبارزه و جنگ را نباید تجربه کند. گذشتگان زحمت آن را کشیده و تحمل کردند. نسل فعلی به ویژه دهه هفتادی و هشتادی آن نسل تعیین کننده هستند. این نسل میتواند ایران را به آرزو بیش از دو قرن خود برساند. علت اهمیت این نسل که میخواهند منفعل و فاقد هویت باشد همین است. این "دو امداد" نباید قطع شود. #علیرضا_زادبر https://eitaa.com/Politicalhistory