📖 #بخوانید | دکان محله یا سیتی سنتر؟ 💠(به بهانه روز بزرگداشت شیخ سعدی) 🔻(بخش دوم) 🔹اما ما ظرف کمتر از سه دهه موفق شدیم الگوی اقتصاد محله‌محور و خردمقیاس را با فروشگاه‌های زنجیره‌ای، مال‌ها و پاساژهای لاکچری نابود کنیم و مردم را عادت دهیم که سر ماه به فروشگاه زنجیره‌ای بروند، در صندوق عقب را بالا بدهند، انبوه پلاستیک‌ها را در صندوق جا داده و به خانه بیاورند. الگویی که نه با اسلامیت ما سازگار است، نه با ایرانیت ما و نه با انسانیت ما. این راحتی و رفاه ظاهری، در بلندمدت مناسبات عادلانه را به نفع سرمایه‌داری از بین می‌برد و به ضرر فرزندان همان مردمی است که فکر می‌کنند با پرسه‌زنی در مال‌ها و فروشگاه‌های بزرگ زرنگی به خرج می‌دهند و سود می‌کنند. از آن بالاتر، این مدل از الگوی تأمین مایحتاج، خلق و خوی جوانمردی و رحم و مروت را در جامعه از بین می‌برد و به نوعی از داروینیسم اجتماعی دامن می‌زند. 🔸رسول خدا و ائمه (علیهم السلام) مرد مؤمن را با علامت‌های گوناگونی توصیف کرده‌اند. یکی این است که او مایحتاج خانۀ خود را به شکل روزانه و حین بازگشت از نماز جماعت محله تهیه می‌کند و هیچ شبی دست خالی از مسجد به خانه نمی‌رود. 🔹امروز اما این سفارش‌ها با روحیۀ منفعت‌جویی، خودمحوری، سودمحوری و مصرف‌گرایی به حاشیه رفته و جامعه‌ای بی‌رحم را مخصوصاً در شهرهای بزرگ به وجود آورده است. این بی‌رحمی حتی از حالت عرف و فرهنگ هم خارج شده و به عنوان اقتضائات توسعه تجویز می‌شود. بر اساس دین جدید «GDPپرستی»، نه فقط رحم به همسایه و توجه به اقتصاد محله‌محور جزو دغدغه‌های مردم و مسئولان نیست، بلکه برخی صراحتاً تولید و مصرف درون محلی و خانگی را مانع رشد الیگارشی سرمایه‌دار و مانع حرکت موتور توسعه کشور می‌دانند! 🔸نقل است که مرحوم علامه سیدجلال آشتیانی وقتی شاهد رواج روحیۀ مصرف‌گرایی در دهه چهل و پنجاه بود به عنوان یک فیلسوف صدرایی، (بر خلاف صدرائیان امروز که در آسمان هستند و اساساً به این مقولات نمی‌پردازند) از این پدیده احساس تهدید کرده و تذکر می‌داد که زندگی مردم به سمتی می‌رود که انگار در زندگی هدفی جز پول درآوردن برای خرید دیوانه‌وار پلاستیک‌جات و تولید زباله ندارند. و سپس تکیه کلام همیشگی‌اش را محکم بیان می‌کرد: «باش تا صبح نکبتت بدمد»! #بسیج‌دانشجویی‌دانشگاه‌قم 🌐 @QomBasij