🔴عجیب ترین ادبیات دیپلماسی! در ادبیات دیپلماسی دنیا و فرهنگ سیاسی اسلام یک دیپلماتیک حرفه ای و متعهد به آرمان های کشور و مردمش باید تمام صداقت و رو راستی را خرج ملت خود و زیرکی و کیاست و عندالزوم دورویی و فریب و مکر و حیله حرفه ای را در مراودات و مذاکرات سیاسی با کشورهای متخاصم و علیه دشمن خرج کند. اما عجیب است که بعضی از مدعیان سردمداری در عرصه دیپلماسی کشور ما تمام صداقت و رو راستی را در مراودات با دشمنان مسلم و قسم خورده ملت ایران خرج کردند و از دیگر سو هر آنچه دروغ و فریب و مکر بلد هستند را نثار مردم و کشور کرده و می کنند! عجیب تر اینکه این افراد خرابکاری های عیان خود و البته ثابت شده در چشم ملت را هم به گردن نگرفته و مذبوحانه و وقیحانه در هر فرصتی به دنبال پیروز نشان دادن خود و مقصر تراشی از درون کشور و نظام اسلامی هستند. بی شرمانه تر این است که آنها حتی چشم خود را بر عهد شکنی ها و از پشت خنجر زدن های دشمن در مذاکرات بسته و با تبرئه امریکا و غرب عوامل داخلی را دلیل به فرجام نرسیدن فرجام قلمداد می کنند. البته به این آقایان باید گفت دچار خود فریبی افراطی شده اید و افتضاحی که در دوران ریاست بر اریکه دیپلماسی کشور ببار آوردید آنقدر عیان و آشکار و صدای تشت رسواییتان به قدری گوش خراش است که نه تنها ملت امروز ایران که مردم قرون متمادی تاریخ نیز بازتاب صدای ننگین آن را شنیده و آزرده خواهند شد. ✍ رضا دوست