برپا کننده‌ دین باید از دنیا دل بِکَند، ولو شده در محلی که تجملات نباشد زندگی کند. اول هم باید ستون خیمه دین، نماز برپا شود. رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ ... (۳۷ ابراهیم) من فرزندانم را در سرزمین بی‌آب و علفی...ساکن کردم تا نماز را برپا کنند.