نانوایے محل بسٺہ بود.
و براے خرید نان باید مسافٺ زیادے را طے مےڪردیم.
بہ محسن ڪہ ٺازه از راه رسیده بود، گفٺم:
" مادرجان نانوایے بسٺہ بود؛
مےرے یہ جاے دیگہ چندٺا نون بگیرے؟ "
گفٺ: بلہ،چرا ڪہ نہ؟
بعد موٺورش را گذاشٺ داخل حیاط
و ڪیسہ را از من گرفٺ.
پرسیدم:وچرا با موٺور نمیرے؟
گفٺ: پیاده مےرم موٺور مال خودم نیسٺ؛
مال بیٺالمالہ.
ڪٺاب فرهنگنامہ شهداے سمنان📚
#شهید_محسن_احمدزاده