بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « (س)، » مناسبت روز: دهم ماه مبارک رمضان به روایت مشهور، و ٢٩ ماه رجب به روایتی دیگر، سالروز رحلت حضرت خديجه (س) است، و بهترین فرصت برای معرفی شخصیت ارزشمند حضرت ام‌المؤمنين (س) و قدردانی از این بانوی بزرگ اسلام می‌باشد که حق بسیار بزرگی بر گردن همه‌ی مسلمانان جهان دارند؛ زیرا در سخت‌ترین شرایط، رسول و دین خدا را یاری کرده و تمام هستی خود را در راه دفاع از حق و مکتب نورانی اسلام فدا نمودند؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت ام‌المؤمنين آغاز می‌نمائیم؛ حضرت خدیجه (س)، همسر پیامبر اکرم (ص)، مادر حضرت زهرا (س) و اولین بانوی مسلمان جهان و یکی از چهار بانوی بزرگ بهشتی است؛ (من لايحضره الفقيه/ ج١/ ص٢٨١)؛ ایشان در زمانی، از رسول خدا حمایت نمودند که پیامبر (ص) در اوج مظلومیت و اسلام در اوج مهجوریت بود؛ چنانچه پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «مثل خديجه پيدا نخواهد شد‌؛ او در آن هنگام كه همه‌ی مردم مرا تكذيب می‌كردند، مرا تصديق نمود، و مرا با ثروت خود براى پيشرفت دين خدا يارى کرد؛ لذا خداوند متعال به من دستور داد تا خديجه را به قصر زمرّدى در بهشت که هيچ رنج و زحمتى در آن نيست، بشارت دهم» (بحارالأنوار، ج‏۴٣ ، ص١٣١) حضرت خدیجه (س) ثروتمندترین فرد در منطقه حجاز بودند، به‌گونه‌ای که مورخین آورده‌اند که بیش از چهارصد غلام و کنیز خدمت ایشان را می‌کردند و بیش از ٨٠ هزار شتر، اموال تجاری آن حضرت را حمل می‌نمودند؛ (الانساب الاشراف، ج۱، ص۹۸ و بحارالانوار، ج ١۶‌، ص٢١) اما پس از ازدواج با رسول خدا، تمامی ثروت انبوه خود را در راه دین خدا مصرف نمودند تا جایی که در پایان عمر پر برکتشان حتی هزینه تهیه کفن خود را نداشتند! چنانچه در روایت آمده که چون بیماری بر آن حضرت غلبه کرد به پیامبر (ص) چند وصیت نموده و فرمودند: 1⃣ وصيت اول من این است که مرا عفو بفرمائید، چراکه در حق شما کوتاهی‌ها کرده‌ام؛ پس رسول خدا در جواب حضرت فرمودند: «یا خدیجه، هرگز از تو کوتاهی و تقصیری ندیدم و نهایت تلاش و کوشش خود را (برای یاری من و اسلام) به کار برده‌ای‌، و در خانه من بسیار خسته شدی و تمامی اموالت را در راه خدا مصرف نمودی»‌؛ 2⃣ اما وصیت دوم من این است که مواظب دخترمان فاطمه زهرا (س) باشید، چون او بعد ازمن یتیم و غریب خواهد شد، پس مبادا کسی به او آزار برساند؛ 3⃣ ولی وصیت سوم را شرم دارم که بگویم و آن را به دخترم فاطمه(س) عرض کرده‌ام تا او بازگو نماید؛ سپس حضرت رسول (ص)، دختر گرامیشان را فراخواندند و به ایشان فرمودند: ای نور چشمم! به پدرت، وصیت مادر را بگو! پس حضرت زهرا (س) فرمودند، مادرم وصیت فرمودند که: «از مال دنیا چیزی برای ایشان نمانده تا کفنی تهیه کنند و از (عذاب) قبر در هراس هستند لذا از شما خواسته‌اند که ایشان را در لباسی که هنگام نزول وحی به تن داشته‌اید، کفن بفرمائید» پس رسول خدا، آن پیراهن را آوردند و به حضرت خدیجه (س) هدیه کردند و در روایت آمده که ایشان بسیار خوشحال شدند؛ هرچند که هنگام وفات حضرت خدیجه (س) چون پیامبراکرم (ص) خواستند آن حضرت را کفن کنند، ناگهان حضرت جبرئیل (ع) درحالی که کفنی از بهشت به همراه داشت، نازل شده و عرض کرد: یا رسول‌الله، خداوند به شما سلام رسانده و می‌فرماید: «خدیجه تمام اموالش را در راه ما صرف کرده، پس ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم» (بحارالانوار،ج٩ ،ص١۴)؛ ✍️ بدیهی است آنچه گذشت، تنها قطره‌ای از مقام و دریای فضایل و ایثار و ازخودگذشتگی بانویی بزرگی است که «مشمول سلام الهی» و «مفتخر به همسری رسول خدا» و «مادری حضرت کوثر (س)» شده است؛ بانوی عظیمی که خداوند متعال همواره به وجود ایشان «مباهات» نموده است؛ چنانچه پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «ای خديجه، تو اين قدر نزد خدا، عزيز (و بلندمرتبه) هستی که خداوند هر روز چندین‌بار به ملائکه بزرگ الهی، مباهات می‌کند که بنده ای مثل تو، در روی زمين دارد» (بحارالأنوار/ج١۶/ص١) ✍️ و کلام آخر: در روز ِسخت یاور دین خدا شدی در راهِ عشق همسفر مصطفی شدی ای که کفن برایِ تو از عرش آمده مادر بزرگِ بی کفن کربلا شدی... https://eitaa.com/ROOZBARG