بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: « و » روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠٣/٠٧ ✍️ مناسبت روز: امروز هفتم خرداد ماه در تقویم شمسی به عنوان «روز قانون» و سالروز آغاز به کار اولین مجلس شورای اسلامی در سال ١٣۵٩ است لذا سخن امروز را به همین موضوع اختصاص می‌دهیم؛ انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی در فاصله یکسال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ٢۴ اسفند ١٣۵٨ برگزار شد و ملت بزرگ ایران در این انتخابات با شرکت حدود ١١ میلیون نفر به نمایندگان خود رأی دادند و ٢۶٣ نماینده خود را در مجلس شورای اسلامی تعیین نمودند؛ نخستین دوره مجلس شورای اسلامی در سالروز ولادت امیرالمؤمنین علی (ع) در سیزدهم رجب ١۴٠٠ هجری قمری برابر هفتم خرداد ١٣۵٩ هجری شمسی در میان شور و شوق عمومی وصف ناپذیری رسماً آغاز به کار نمود و امام امت در پیامی به مناسبت افتتاح مجلس فرمودند: «شما دوستان محترم، نماینده ملتی هستید که جز به اسلام بزرگ و عدالت الهی اسلامی فکر نمی‌کند و انتخاب شما برای پیاده نمودن عدالت اسلامی است که در طول سلطنت ظالمانه و غاصبانه رژیم شاهنشاهی از آن محروم بودند...» «مجلس» در نظام جمهوری اسلامی جایگاه بسیار والایی دارد، و به فرموده بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمينى (ره)، مجلس «‌خانه ملت» و «‌در رأس همه امور»‌ است؛ مجلس شورای اسلامی اختیارات زیادی دارد که مهمترین آن، تصویب قوانین و برنامه‌های مورد نیاز ملت و کشور در چارچوب احکام و ضوابط اسلامی و قانون اساسی است. ✍️ البته باید بدانیم که طبق نظر اسلام در جامعه دینی قانون‌گذار اصلی خداوند متعال است: «إِنِ الحُكمُ إِلّا لِلَّهِ» (انعام/۵٧) لذا از دیدگاه دین مبین اسلام، تنها قانونی معتبر و لازم‌الاجراست که منتسب به خداوند متعال باشد، یعنی آن قانون را یا خداوند به‌صورت مستقیم و از طریق وحی بیان نموده باشد که آیات مختلف قرآن کریم بیان کننده اینگونه قوانین است؛ و یا آن قوانین از طریق سیره گفتاری و رفتاری پیامبر و ائمه معصومین علیهم‌السلام در تبیین و تفسیر آیات و کلام الهی بیان شده باشد که اصطلاحاً به این قوانین «سنت» می‌گویند؛ و البته دانستن این مطلب نیز ضروری است که بخشی از این دستورات و قوانین الهی، اصلی، همیشگی و ثابت و (الی یوم القیامة) تغییرناپذیر، و احکامی است که شرع مقدس بر واجب یا حرام بودن آنها حکم نموده است؛ ولی بخشی دیگر از این قوانین، فرعی و تابع شرایط زمانی و مکانی می‌باشند که در عصر غیبت حضرات معصومین، اختیار تعیین اینگونه قوانین به کسانی داده شده که هم از نظر آشنایی به اسلام، و هم از نظر تقوا و عدالت، و هم از نظر آگاهی به مصالح جامعه به امام معصوم نزدیکتر هستند که بر اساس روایات متعدد و توقيع مشهور امام زمان (عج) این افراد، فقها و راویان احادیث می‌باشند: «واَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعوُا فیها اِلی رُواةِ حَدیثِنا، فَاِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْکُمْ وَاَنَا حُجَّةُ اللّهِ عَلَیْهِمْ» (کمال‌الدین، ج۱، ص۴۸۵) لذا بر همین اساس در زمان حاضر نیز قوانین وضع شده توسط نمایندگان منتخب مردم در مجلس شورای اسلامی برای کسب مشروعیت لازم باید به تأیید شخص ولی‌فقیه جامع‌الشرایط برسد لذا قانون اساسی جمهوری اسلامی برای اجرای این اصل مهم، «شورای نگهبان» را قرار داده که فقهای آن توسط شخص ولی‌فقیه انتخاب می‌شوند و مسئولیت تأیید یا رد قوانین مجلس را بر عهده دارند؛ لذا در نظام اسلامی ما، تنها قوانینی مشروعیت دارند و لازم‌الاجرا هستند که به تأیید شورای محترم نگهبان رسیده و طبق نظر فقهای این شورا با شرع مقدس و قوانین کلی و تغییرناپذیر الهی مغایرت نداشته باشند. بر همین مبنا، فقها و مراجع عظام تقلید، قوانین وضع شده در نظام مقدس جمهوری اسلامی (طبق اصول فوق‌الذکر) را مشروع، و اجرای آن را برای همگان لازم دانسته و تخطی از آن را جایز نمی‌دانند. ✍️ در پایان، دانستن این نکته نیز ضروری است که در دین مبین اسلام، علاوه بر قانون‌گذار، مجری قانون نیز باید منتصب از جانب حق‌تعالی باشد و آن مجری در درجه اول، شخص پیامبر خدا و سپس امامان معصوم، و در درجه بعدی کسانی هستند که از طرف رسول خدا و یا امام معصوم به طور خاص و یا به طور عام تعیین شده باشند و لذا بر همین اساس و طبق قانون اساسی نظام مقدس جمهوری اسلامی، بالاترین مقام اجرایی کشور یعنی رئیس‌جمهور نیز پس از رأی مستقیم و انتخاب مردم، مشروعیت لازم را با تنفیذ حکم خود توسط شخص ولی‌فقیه کسب می‌نماید و بر همین مبنا می‌توان گفت کلیه قوانین و همچنین ارکان نظام اسلامی ما تا زمان ظهور امام معصوم (عج)، مشروعیت خود را از ولی‌فقیه و نماینده عام امام زمان (عج) به دست می‌آورند. https://eitaa.com/ROOZBARG