✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «ولایت تامه» ✍️ مناسبت روز: در بیست و یکمین روز از ماه بهار قرآن قرار داریم، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت به مناسبت سالروز شهادت امیرالمؤمنین (ع) سخن امروز را نیز به تبیین یکی دیگر از آیات نورانی قرآن با بهره‌گیری از کتاب ارزشمند «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن کریم» می‌پردازیم؛ ✅ جزء ٢١، سوره احزاب، آیه ۶ «النَّبِيُّ أَوْلى‌ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى‌ بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُهاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلى‌ أَوْلِيائِكُمْ مَعْرُوفاً كانَ ذلِكَ فِي الْكِتابِ مَسْطُوراً» «پيامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است، و همسران او (در حرمت نكاح مانند) مادران مؤمنان محسوب مى‌شوند، و در كتاب خداوند، خويشاوندان (نسبى) بعضى نسبت به بعضى از مؤمنان و مهاجران (كه قبلًا بر اساس ايمان و هجرت ارث مى‌بردند، در ارث بردن) اولويّت دارند، مگر آن كه بخواهيد نسبت به دوستانتان نيكى كنيد (و سهمى از اموال خود را در قالب وصيّت به آنان بدهيد)؛ اين (حكم) در كتاب (الهى) نوشته شده است» ✍️ در روز گذشته عرض کردیم که طبق آیات قرآن کریم، دو نوع «ولایت» داریم؛ یک «ولایت عرضی» و یک «ولایت طولی»؛ که در این آیه به هر دو ولایت اشاره شده است؛ 🔹«ولایت طولی» همان ولایتی است که خداوند نسبت به مؤمنین دارد و تجلی این ولایت در انبیاء و اولیای الهی و جانشینان به اسم و یا به صفت آنان است که در این آیه به جایگاه «ولیّ» در زندگی انسان اشاره شده: «النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ»: «پیامبر در امر دین و دنیای مؤمنان از آنان نسبت به خودشان سزاوارتر است» که این ولایت تامه برگرفته از ولایت خداوند خالق متعال است. 🔹اما «ولایت عرضی» یعنی مؤمنینی که دارای ولیّ و هدف مشترک هستند در یک جامعه ایمانی نسبت به هم ولایت دارند و باید پیوستگی و همبستگی داشته باشند: «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُهاجِرِينَ» یعنی همان‌گونه که در نظام جسمانی بشریت، شباهت خونی و سلولی باعث ایجاد پیوندهای نسبی می‌شود، در نظام روحانی انسان‌ها نیز شباهت‌های ایمانی و اعتقادی، باعث ایجاد نوعی پیوند بین آنها می‌گردد! لذا همان طور که از طریق آزمایش دی ان ای و دیگر آزمایش‌های ژنتیکی نسبت ما با برادران و خواهران خونی‌مان مشخص می‌گردد؛ با سنجه‌های اعتقادی نیز پیوندهای روحی بین جوامع ایمانی مشخص می‌گردد و این پیوندهای روحی باعث قرابت و پیوستگی بین همه‌ی موحدین می‌شود که در قرآن از این پیوستگی به «ولایت بین مؤمنین» تعبیر شده است: «أُولَٰئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ» (انفال/٧٢) بر این اساس ممکن است نژاد جسمی یک فرد متعلق به فارس یا ترک یا کرد یا لر باشد، اما این شخص از نظر روحی و دی ان ای ایمانی با مؤمن عربی که در عراق یا لبنان یا فلسطین است پیوند عمیق روحی داشته باشد! چنانچه عشق و ایمان به امیرالمؤمنین (ع) و اعتقاد به ولایت آن حضرت، مرزهای جغرافیایی و مرزهای ژنتیکی را درمی‌نوردد و برای اهل ایمان، ارحامی به گستره جهان اسلام درست می‌کند! چراکه پدر روحانی تمام مؤمنين طبق حدیث نبوی پیامبر و امیرالمؤمنین هستند: «أَنَا وَ عَلِيٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمِّةِ» (بحارالانوار، ج ۳۶، ص۱۱) مولوی در این زمینه می‌گوید: مؤمنان معدود، لیک ایمان یکی جسمشان معدود، لیکن جان یکی جان حیوانی ندارد اتحاد تو مجو این اتحاد از روح باد جان گرگان و سگان هر یک جداست متحد جان‌های شیران خداست ✍️ در نتیجه، ولایت عرضی بین مؤمنین به اندازه ولایت طولی اهمیت دارد و میزان ولایی بودن هر فرد، علاوه بر نوع رابطه او با ولیّ جامعه اسلامی و نپذیرفتن ولایت طاغوت، براساس ولایی بودن فرد با میزان حفظ پیوندهای او با سایر مؤمنین سنجیده می‌شود که بیشترین نمود آن در تواصی و امر به معروف و مواسات و مهرورزی نسبت به یکدیگر می‌باشد. بر این اساس اگر ما واقعاً منتظر ظهور حضرت ولی عصر (عج) هستیم، صرفاً پیوند ولایی ما با ایشان که همان ولایت طولی است کفایت نمی‌کند و هرگز با این ولایت، ظهور حضرت محقق نخواهد شد! بلکه ظهور ایشان یک لازمه دیگر ولایی نیز دارد و آن این است که منتظرین حضرت با یکدیگر پیوند ولایی بگیرند که این همان ولایت عرضی است و دایره آن هم محدود به مرزهای جغرافیایی نیست، بلکه بر اساس مرزهای عقیدتی ماست؛ پس اینکه برخی شبهه می‌کنند که چرا ما به مسلمانان در یمن یا لبنان یا فلسطین و غزه کمک می‌کنیم این شبهه و اشکال، تیشه به ریشه جامعه ولایی است؛ چنانچه اگر ما به برادران و خواهران موحدمان در این مناطق یاری نرسانیم، هرگز نباید خود را در خط «ولایت‌الله» بدانیم! https://eitaa.com/ROOZBARG