بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «پیامبر اکرم(ص)، اسوه پویای بشریت» روز سه‌شنبه، ١۴٠٠/٠٨/٠۴ ✍️ مناسبت روز: در ایام با سعادت میلاد رسول گرامی اسلام، حضرت محمد مصطفی (ص) و رئیس مذهب جعفری، حضرت امام جعفر صادق (ع) قرار داریم؛ لذا ضمن عرض تبریک و شادباش ایام، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ در دو روز گذشته از صفات حمیده و فضائل بی‌شمار رسول اکرم (ص) سخن گفتیم و عرض شد که هر فضیلتی از فضائل انسانی که تصوّر شود، در وجود آن اسوه‌ی حسنه‌ی بشریّت، متبلور بوده؛ لذا همه‌ی اعمال، رفتار و گفتار نبی رحمت، الگویی بی‌نظیر برای بشریت است! ❓اما شاید این سوال برای برخی از عزیزان پیش بیاید که حضرت محمد (ص)، پیامبر خدا و دارای عظمت شخصیّت و رتبۀ والای معنوی بوده‌اند پس ما هرگز نمی‌توانیم به ایشان برسیم و از آن حضرت الگو بگیریم؟! ✅ در پاسخ به این سؤال، همانطور که قبلاً عرض کردیم، خداوند متعال در قرآن کریم، پیامبر (ص) را به عنوان اسوه‌ی حسنه و الگوی پویای بشریّت معرفی نموده است: «لَقَدْ كانَ لَكُمْ في‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ...» [أحزاب/٢١] پس تمامی بندگان خدا در همه‌ی ادوار می‌توانند برای دستیابی به رستگاری و نیل به مقام انسانیّت، ایشان را سرمشق خود قرار دهند! لذا عظمت شخصیّت و رتبۀ والای معنوی آن بزرگوار، نباید باعث این تصوّر غلط شود که آن حضرت دست نیافتنی و غیر قابل پیروی‌اند! و این تصوّر نادرست، سبب محرومیّت بندگان خداوند از اسوۀ حسنه و سرمشق تمام عیارِ سعادت گردد! همچنین در روایات اسلامی نیز بر الگوگیری از اعمال و گفتار پیامبر اکرم (ص) تأکید فراوان گردیده؛ چنانچه امام صادق (ع) فرموده‌اند: «خداوند تعالی رسول خويش را به «مکارم اخلاق» مخصوص گردانيد» و سپس خطاب به امت اسلامی فرمودند: «شما هم خود را (با معیار اخلاق و فضائل پیامبر) بيازماييد و مقایسه کنید، اگر آن اخلاق نيكو را در خود می‌یابید و اگر از آن فضائل برخوردارید، شکر خداوند را به‌جا آورید و از او بخواهيد تا خلق نیکو را در شما بيفزايد» و سپس به ده خصلت از خصائل و صفات نیکوی پیامبر گرامی اسلام اشاره نمودند که عبارتند از: «يقين، قناعت، صبر، شكر، بردبارى، خوش‏خلقى، سخاوت، غيرت، شجاعت و جوانمردى» [مكارم الأخلاق، ص٢٣٣] البته مسلماً حضرات معصومین (ع) از مقام بسیار بالایی در نزد خداوند متعال برخوردارند؛ اما آن بزرگواران هرگز از پیروان خود نخواسته‏اند که به‌طور مطلق، مثل آنان باشند و به مقام آنها برسند، چراکه هیچکس نمى‏تواند عین و مانند حضرات معصومین شود! بنابراین وظیفۀ مهمّ همۀ پیروان رسول خدا (ص) و ائمۀ هدی (ع) شبیه نمودن خود به آن بزرگواران است؛ چنانچه اميرالمؤمنين (ع) در نامۀ معروفی که برای استاندار بصره، عثمان بن‌حنيف نوشتند، پس از بیان ساده‌زیستی خود فرمودند: «شما نمى‏توانيد مثل من باشيد، ولى با پارسايى، تقوا، پاكدامنى و درستى ورزيدن، مرا یاری كنيد و سعی کنید شبیه من گردید!»: «أَلا وَ إِنّكُم لا تَقْدِرُونَ عَلَى ذَلِكَ وَلَكِنْ أَعِينُونِي بِوَرَعٍ وَ إِجْتِهادٍ وَ عِفَّةٍ و سَدادٍ» [نهج‏البلاغه، نامۀ ۴۵] لذا شباهت یافتن به معصومین (ع) در صفات و پیروی از ایشان در رفتار، نه تنها ممکن، بلکه برای پیروان مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع)، لازم و واجب است! و اصلاً نمی‌شود انسانی خود را پیرو رسول اکرم (ص) و شیعۀ اهل‌بیت (ع) بنامد، ولی شباهتی به ایشان نداشته باشد! چنانچه حضرت رسول (ص) فرمودند: «آيا می‌خواهید خبر دهم كدام یک از شما شباهت بيشتری به من دارد؟» سپس ادامه دادند: «آن‌کس که خوش خلق‌ترینِ شماست؛ ملايم‏ترین برخورد را با مردم دارد؛ نسبت به خويشانش نيكوكارترین است و برادران دينی خود را بيش از همه دوست دارد؛ او صبورترین افراد است و بیش از همه، خشم خود را فرو می‌خورد و گذشتش از همه بالاتر است؛ او در هر حال، چه خشنود باشد و چه خشمگین، با انصاف‌ترینِ مردم است!» [الكافی، ج‏٢، ص٢۴٠] ✍️ در پایان سخن، از خداوند متعال می‌خواهیم که ما را «شیعه» و پیرو واقعی حضرات معصومین (ع) قرار داده تا به تبع اولیای خویش و با پیروی از اسوه‌های حسنه، بتوانیم «خیرخواه، دیگرخواه، بخشنده، متواضع، انعطاف‌پذیر و صابر» باشیم و غیر از عمل صالح، عملی از ما سرنزند! 📚 برگرفته از نوشتار مرجع عالیقدر حضرت آیت‌الله العظمی مظاهری (دامت‌برکاته) به مناسبت ١٧ ربیع‌الاول. https://eitaa.com/ROOZBARG