#حیا
🔷
چیستی حیا(۲)
پیشتر گذشت که حیا ترکیبی است از:
۱) حرمت تهدیدشده، ۲) تأثر درونی و ۳) خودمهارگری. حرمت تهدید شده خود ترکیبی است از: قبح ادراکشده، نظارت ادراکشده، ناظر تکریمشده و کرامت ادراکشده.
و اما تحلیل این مفهوم
🔹
تحلیل مفهوم حیا
صفت حیا را میتوان این گونه تحلیل و تبیین کرد. از موقعیتهای زندگی انسان، مواجهه با فعل قبیح است. نحوۀ مواجهه ما با این موقعیت، از مسائل مهم زندگی است. برخی افعال، قبیح و عیباند و درمقابل، برخی زیبا و خوب. ما در زندگی در معرض انتخاب قبیح یا حسن قرار میگیریم؛ اما بهخودیخود مسئلهساز نیست. بدیهی است که انسان سالم، حسن را برمیگزیند.
مسئله از آنجا آغاز میشود که فعل قبیح با لذت و فعل حسن با محنت آمیخته شود. معمولاً آنچه قبیح است، لذتبخش است و آنچه حسن است، محنتآور. اینجاست که انتخاب دچار مشکل میشود.
انسان بهلحاظ طبع اولیه معمولاً بهسمت لذت گرایش دارد و از محنت میگریزد؛ ازاینرو ممکن است فعلی را برگزیند که واقعاً قبیح است. گزینش فعل لذتبخش هرچند طبع انسان را ارضا میکند، از آنجاکه قبیح و عیب است، آبرو و اعتبار اجتماعی انسان را تهدید میکند.
اعتبار و حرمت نزد دیگران، یکی از ضروریترین نیازهای اجتماعی و از مطلوبترین چیزها نزد انسان است. هیچکس مایل نیست نزد دیگران بیآبرو و رسوا شود؛ اما گاه مسیری که انتخاب میکند، چنین پیامدی دارد و اعتبارش را پیش پای لذتخواهیاش قربانی میکند. در این حالت، هرچند شاید دمی لذت ببرد، رسوایی و ننگ آن برایش میماند و حرمت و اعتبار خود را ازدست میدهد.
اینجاست که به چیزی نیاز داریم تا آبروی فرد را صیانت کند و اعتبار اجتماعی او را پاس دارد. برای این کار، نیاز است فرد با معیار حُسن و قبح، پدیدهها را ارزیابی کند، نه لذت و محنت. اگر رفتارها از این منظر ارزیابی شوند،
حس حرمتخواهی و آبروداری برانگیخته میشود و وی را از رفتار تهدیدکنندۀ آبرو بازمیدارد؛ چیزی که در دین به آن حیا میگویند. حیا عاملی است که فرد را از کار قبیح بازمیدارد و آبرو و اعتبار اجتماعیاش را صیانت میکند.
📚 مجله اخلاق وحیانی، ش۱۲،استاد پسندیده
🌐
صفحات مجازی