🌾ز اندازه بیرون تشنه‌ام ساقی بیار آن آب را اول مرا سیراب کن وآنگه بده اصحاب را 🌼من نیز چشم از خواب خوش بر می‌نکردم پیش از این روز فراق دوستان شب‌خوش بگفتم خواب را 🌱هر پارسا را کآن صنم در پیش مسجد بگذرد چشمش بر ابرو افکند باطل کند محراب را 🌹من صید وحشی نیستم در بند جان خویشتن گر وی به تیرم می‌زند اِستاده‌ام نُشّاب را 🌿مقدار یار هم‌نفس چون من نداند هیچ‌کس ماهی که بر خشک اوفتد قیمت بداند آب را 💐وقتی در آبی تا میان دستی و پایی می‌زدم اکنون همان پنداشتم دریای بی‌پایاب را ☘️امروز حالا غرقه‌ام تا با کناری اوفتم آنگه حکایت گویمت درد دل غرقاب را 🌺گر بی‌وفایی کردمی یَرغو به قاآن بردمی کآن کافر اعدا می‌کشد وین سنگدل احباب را 🍀فریاد می‌دارد رقیب از دست مشتاقان او آواز مطرب در سرا زحمت بُوَد بواب را 🌸«سعدی! چو جورش می‌بری نزدیک او دیگر مرو» ای بی‌بصر! من می‌روم؟ او می‌کشد قلاب را 💠🌸🍃🌺🍃🌸💠‏ ‏💠جزو خصوصیّات شعر فارسی، تولید سرمایه‌های معرفتی و معنوی است. ما قلّه‌های شعر فارسی را که نگاه میکنیم یا حکیمند، مثل حکیم فردوسی؛ واقعاً شاهنامه کتاب حکمت است، یا نظامی، یا حکیمند یا مولانای معرفت و عرفان و معنویّتند یا حافظ قرآنند،‌ یا مثل سعدی کتابشان پر از حقایق و معارف حکمی و معنوی است. ✏️شعر فارسی، در طول زمان حاملِ حکمت بوده، حاملِ معرفت بوده، سرمایه‌های معنوی ما را حفظ کرده و بر آنها افزوده... این سرمایه‌سازی و پاسداری سرمایه توسط شعر در سخت‌ترین شرایط هم اتّفاق افتاده، مثلاً در تاخت و تاز مغول. ۱۴۰۲/۰۱/۱۶ ☀️#امام_خامنه‌ای(مدظله‌العالی) ‏🇮🇷 مجموعه‌ی فرهنگی سنگر 🇮🇷