🌸 در قلمرو آداب اجتماعی ✅ در مباحث معاشرتی، نحوه استفاده از قدرت شنوایی و به تعبیر دیگر خوب شنیدن و درست گوش دادن، نقش مهمی دارد. بی اعتنایی به حرف های گوینده، نشان بی ادبی است. بر عکس، حسن توجه و ابراز علاقه، علامت ادب و تربیت اجتماعی و بها دادن به موقعیت انسانی مخاطب و گوینده به شمار می آید. رسول خدا صلّی الله علیه و آله به حرف های دیگران گوش می داد، حتی به سخن آنان که بیماردل بودند و روی اغراض شوم، حرف هایی می زدند. 💠 پیامبر صلّی الله علیه و آله، دو گوش شنوا برای آنان بود؛ تا حدی که آنان به ستوه می آمدند و از روی طنز می گفتند: 🌿 «او گوش است. خداوند دستور می دهد که به آنان بگو اگر گوش هم هست، برای شما گوش خوبی است، به خدا ایمان دارد و به حرف های مؤمنین نیز باور دارد؛ یقولون هو اذن، قل اذن خیر لکم، یؤمن بالله و یؤمن للمؤمنین.» (توبه، آیه 61) 🍀 آنان از روی آزار، لقب «گوش» به پیامبر صلّی الله علیه و آله می دادند، تا او را خوش باور، ساده لوح و سطحی قلمداد کنند. ولی پیامبر صلّی الله علیه و آله، این شیوه را برای جلوگیری از فتنه انگیزی آنان و دستیابی به سوژه های تبلیغاتی برای معارضه و مبارزه اتخاذ کرده بود. شاید اینگونه سکوت کردن و گوش دادن، بهترین شیوه خنثی کردن توطئه هایی باشد که می خواهند حرف بکشند و سوژه درست کنند. 🍃 به قول صائب تبریزی: ✨ نیست درمان مردم کج بحث را جز خامشی ✨ ماهی لب بسته، خون در دل کند قلاب را 🌺 آیه قرآن، ضمن اینکه از اخلاق خوش پیامبر اسلام ستایش می کند، اعتماد او را تنها نسبت به حرف های مؤمنان بیان می دارد. 📚 (برشی از کتاب اخلاق معاشرت استاد جواد محدثی) 🆔 @ShamimeOfoq