تو از اول سلامت پاسخ بدرود با خود داشت اگرچه سحر صوتت جذبه داوود با خود داشت بهشتت سبزتر از وعدۀ شداد بود اما برایم برگ برگش دوزخ نمرود با خود داشت ببخشایم اگر بستم دگر پلک تماشا را که رقص شعله‌ها در پیچ و تابش دود با خود داشت سیاوش‌وار بیرون آمدم از امتحان گرچه دلِ سودابه‌سانَت هرچه آتش بود با خود داشت.. مرا با برکه‌ام بگذار، دریا ارمغان تـو بگو جوی حقیری آرزوی رود با خود داشت... #محمدعلی_بهمنی @shearvdastan