‌ حواسمون به آدم‌های اطرافمون نیست تا وقتی که دکتر به ما بگه یه بیماری خطرناکِ غیر قابل درمان دارن و دیگه وقتی براشون باقی نمونده‌ . حواسمون به آدم‌های اطرافمون نیست تا وقتی که برن زیر خاک و تازه یادمون بیوفته که وجود داشتن . تازه یادمون بیوفته که از گلفروشی سرکوچه براشون گل بخریم و با یه مشت دلتنگی ببریم بزاریم رو سنگ‌سرد مزارشون . حواسمون به آدم‌های اطرافمون نیست تا وقتی که از دستشون بدیم . بیا حواسمون به آدم‌های اطرافمون باشه . خب؟ ✍🏻