مهمترین اشکال بی مقدمه: اشکال کار این است که مردم می پرسند: چرا اساسا چنین طرحی باید در مجلس مطرح شود؟ چرا باید درباره فضای مجازی قانون وضع شود؟ مردم نسبت به اصل این مساله ابهام دارند. مهمترین اشکال این است که به این سوال مهم که حق مردم است پاسخ کافی داده نشده است (یا به گوش مردم نرسیده) گام اول پاسخ به این پرسش است که چه مساله مهمی در ذهن مجلس بوده که سمت این طرح رفته است؟ گام دوم اینست که چرا این مساله فوریت دارد؟ چرا ضرورت؟ چرا اهمیت؟ چرا عمومیت دارد؟ گام سوم اینست که اگر به سمت قانون نرویم چه می شود؟ چرا تهدید است؟ چرا ابعاد ماجرا در سطح حکمرانی است؟ گام چهارم اینست که چرا قوانین موجود کفایت نمی کند؟ چرا نیاز به قانون جدید داریم؟ 👈در نهایت اینکه چه فرصتی برای زندگی مردم می سازیم؟ فایده های محسوس طرح چیست؟ این بحث ها نیز باید در رفت و برگشت با منتقدین باشد تا رفع شبهه شود. دست آخر اینکه فرآیند اقناع زمان بر است. قاعده تدریج نیاز دارد. نمی شود دفعتا حتی کلیات یک طرح را تصویب کرد. خلاصه اینکه مردم باید متقاعد شوند که قانون نویسی در باب فضای مجازی الزاماً به معنای محدودیت و فیلترینگ نیست و اساسا تاکنون و بدون قانون خاصی حاکمیت امکان آن را داشته است. پس اینگونه قوانین بیشتر برای حفاظت از سرمایه های اجتماعی است و همه دنیا نیز این پروسه را رفته اند. نکته: قانون گذاری و اجرای قانون نیز نیازمند است. ✍️ محمد قربانی مقدم (با استفاده از مقاله بدفهمی از شفافیت؛ محسن مهدیان) 👈 پاسخ‌به‌شبهات‌فــجازی👇 https://eitaa.com/joinchat/1042808834C1d4becaa06