📗معرفی کتاب سفرنامه ی ابن بطوطه ✅یکی ازکتابهای ابن بطوطه مراکشی سفرنامه ی اوست. نوشتن این سفرنامه از دوم ماه رجب ۷۲۵ شروع می شود‌ و در تاریخ سوم ذی حجه سال ۷۵۶ هجری قمری به پایان می رسد.. اگر بااین سفرنامه همراه شوید. می توانید در قرن  هشتم هجری قمری به مصر،تونس،طنجه،بیت المقدس، بیروت ،دمشق،مدینه ،مکه. ،‌نجف ،اصفهان ،شیراز،یمن،عدن بخاراوچین وهند و....‌‌ سفرکنید شرح این سفرنامه بسیار جذاب وخواندنی است. ابن بطوطه مورخ نیست  گرچه سراسرسفرنامه اش نقل وقایع ورویدادهای تاریخی است. اوداستان خود را می گوید. داستان مردمی که با آنها دیدار کرده است. مردمی که جوانمردی هاوشوخ طبعی ها وزیرکی ها ووارستگی ها ومهربانی آنان شیفته اش می ساخته است. این سفرنامه هم شرح گرفتاری به دست راهزنان وهم شرح بحث وبررسی با علمای آن زمان را نشان می دهد. وهم از صدر نشینی واحترام وآسایشی که برایش بزرگان شهرها فراهم می کرده اند سخن گفته است . به قول استادمحمدعلی موحد(سفرنامه ی ابن بطوطه شاهدی است گویابر نفوذگسترده ی فرهنگ و زبان ایرانی درسراسر اقطار اسلامی آن عصر) حتی درکشور چین هم ملوانان اشعار سعدی رابا آواز می خوانده اند. واصطلاحات دیوانی فارسی به کار می رفته است . درمقدمه ی کتاب استاد موحدتعدادی از این اصطلاحات را نوشته است. وقتی با سفر نامه همراه می شویم درمی یابیم که.مهاجران ایرانی اعم از بازرگان ،صوفی ،فقیه،ودیوانی درهند شبه قاره هند راشکوفاترین تجلی گاه نفوذایرانی ساخته اند. خواننده درمطالعه ی این کتاب وضع کلیه ی ممالک اسلامی را درحساس ترین وبحرانی ترین اعصار تاریخی یعنی درفاصله ی بین ایلغار مغول ویورش تیمورمجسم می بیند. ترجمه ی عالمانه وادیبانه ی استاد موحد هم شاهکاری است . استاد موحداز تمام ظرفیت های زبان فارسی برای ترجمه ی کتاب استفاده کرده است. گزیده هایی از متن کتاب مقبره ی سعدی زاویه ای دارد نیکو ومحل آن نزدیک به سرچشمه ی معروف رکن آباد است دل برهجران یاران نهادم وبه سان مرغی که از آشیان جدا افتد از وطن دوری گزیدم @TAMASHAGAH