آن شد اکنون که ز اَبنای عوام اندیشم محتسب نیز در این عیشِ نهانی دانست آن زمان گذشت که از مردمِ عوام بترسم و عشق و مستیِ خویش را پنهان سازم. این نترسیدن از عوام، حالت خوشی و سرمستی در من ایجاد کرده است که محتسب [نهی‌کننده از منکر] هم از آن آگاه است؛ به عبارت دیگر خواجه می‌خواهد بگوید که از عوام و از محتسب نمی‌ترسم؛ چنان که در جای دیگر می فرماید: با محتسبم عیب مگویید، که او نیز پیوسته چو ما در طلبِ عیشِ مُدام است ✍ 📕 "شرح غزل‌ها همراه با مقدمه، تلفظ واژگان دشوار، درست‌خوانی ابیات و فرهنگ اصطلاحات عرفانی" @TAMASHAGAH