مطالعه¬ی تجربه¬های زیسته در محیط¬های آموزشی می¬تواند برای هر فردی مفید و آموزنده باشد، به ویژه ارائه و مرور این تجربه¬ها از سوی افرادی که عمرشان را در چنین محیط¬هایی گذرانده¬اند، هم برای خود نویسنده و هم برای سایر خوانندگان بسیار ارزشمند و راه¬گشا خواهد بود. آموزش، پدیده¬ای پیوسته، حساس و پر از رمز و رازهایی است که حتی پس از سال¬ها تدریس و تحقیق، هنوز نیاز به استفاده از نظرات و تجربیات سایر افراد به خوبی در آن احساس می¬شود. یکی از فواید نگارش تجربه¬های زیسته در محیط¬های آموزشی برای خود نویسنده، توسعه¬ی درک عمیق¬تر از محتوا و موضوعات است. مرور و یادآوری این تجربه¬ها مکملی برای اطلاعات تئوری است و به نویسنده امکان می¬دهد تا دیدگاه¬های متفاوتی را در مورد موضوعات و موقعیت¬های آینده داشته باشد. علاوه بر این، نگارش تجربه¬های زیسته به نویسنده کمک می¬کند تا تصاویر زنده و واقعی را در ذهن خود به تصویر بکشد و در ادامه و در تعامل با محیط¬های آموزشی پیش روی خود از جزئیات و احساساتی که در متن¬های تئوری وجود ندارد، استفاده کند. این تجربه¬ها می¬توانند قدرت واژگان و توصیف نویسنده را بهبود بخشند و شاخصه¬هایی برای بهبود تدریس از جنبه¬های مختلف به وجود آورند.
نگارش تجربه¬های زیسته در محیط¬های آموزشی می¬تواند برای سایر خوانندگان به ویژه دانشجویان، معلمین و اساتیدی که در سال¬های ابتدایی کار خود هستند نیز مفید و ارزشمند باشد. خواندن این تجربه¬ها می¬تواند خواننده را با دنیای نویسنده آشنا کرده و یک دنیای خارق¬العاده و واقعی را برای او به تصویر بکشد و او را در یک ماجراجویی فراموش¬نشدنی قرار دهد. به عبارت دیگر، از طریق مطالعه¬ی تجربه¬های زیسته¬¬ی افراد دیگر، خواننده می¬تواند با دنیای داستان همراه شده و از آن لذت و بهره ببرد. @TDCcenter