🌀عواقب تعییر و سرزنش، در دنیا و آخرت 🔻بیان نهمین حدیث از جلسات اخلاقی آیت الله مظاهری 🔹بسْمِ‏ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم🔸‏ «رَبِّ اشْرَحْ لي صَدْري‏ وَ يَسِّرْ لي أَمْري وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِساني يَفْقَهُوا قَوْلي‏» مرحوم کلینی«رحمت‌الله‌علیه» در اصول کافی، بابی راجع به تعییر و سرزنش دارد. در آن باب روایتی از امام صادق«سلام‌الله‌علیه» نقل می کند که می فرمایند: «مَنْ‏ عَيَّرَ مُؤْمِناً بِذَنْبٍ لَمْ يَمُتْ حَتَّى يَرْكَبَه‏»[الکافی، ج ۲، ص ۳۵۶]؛ هرکه مؤمنى را به گناهى سرزنش كند، نمی‌ميرد تا خودش آن گناه را مرتكب شود. سرزنش دیگران، چه در معصیت آنان باشد، چه در عیوب دیگر، از گناهان بزرگ است. قرآن شريف با كلمۀ «وَيْل» سرزنش‌كننده و غيبت‌كننده را تهديد کرده و فرموده است: «وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَة».[همزه، ۱] واژۀ «ويل» دو معنا دارد؛ يک معنای آن، «وای‌ به تو» است که به افرادی که بدی می‌کنند خطاب می‌شود. معناي دیگر، بر اساس روایات، چاهی‌ در جهنّم است.[تفسير القمي، ج‏۲، ص۴۱۰] علاوه بر این نکوهش قرآنی، در روایتی آمده است که خداوند متعال سرزنش کننده را در دنیا و درس اخلاق؛ شرح چهل حدیث، حدیث هشتم؛ عواقب تعییر و سرزنش، در دنیا و آخرت آخرت سرزنش خواهد کرد.[الکافی، ج ۲، ص ۳۵۶] اثر وضعی تعییر و سرزنش نیز طبق روایت نورانی امام صادق«سلام‌الله‌علیه» این است که سرزنش کننده در همین دنیا به آنچه برای آن دیگران را سرزنش کرده، مبتلا خواهد شد. سرزنش دیگران برای اعمالی که معصیت محسوب نمی‌شود نیز قبیح است و همین اثر وضعی را دارد، یعنی سرزنش کننده خواه ناخواه مرتکب آن عمل خواهد شد: «مَنْ‏ عَيَّرَ بِشَيْ‏ءٍ بُلِيَ‏ بِهِ‏».[غرر الحكم و درر الكلم، ص ۵۸۳] قبیح‌تر از آنچه بیان شد، این است که انسان کسی را به ‌واسطۀ عيبى كه در او نیست سرزنش کند؛ در اين صورت علاوه بر گناه سرزنش، گناه تهمت را نيز دارد. گاهی نیز سرزنش به ضمیمۀ استهزاء يا اهانت صورت می‌پذیرد که این گناهان نیز به گناه سرزنش افزوده خواهد شد. خلاصه آنکه اگر انسان در رو، کسی را آزرده خاطر کند، به تعبیر قرآن، «لمزه» است و چنانچه در پشت سر بگوید و اگر آن شخص بفهمد ناراحت شود، غیبت است که در آیۀ شریفۀ: «وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَة»[همزه، ۱]، به آن «همزه» می‌گوید. قرآن کریم، «همزه» و «لمزه» را در کنار هم بیان کرده و می‌فرماید: وای به کسی که در پشت سر یا در رو، عیب‌جویی کند. در باب غیبت، در روایت می‌خوانیم که از پیامبر اکرم«صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» پرسیدند: غیبت چیست؟ فرمودند: « ذِكْرُكَ‏ أَخَاكَ‏ بِمَا يَكْرَهه»[امالی الطوسی، ص ۵۳۷]، یعنی چیزی از برادرت بگویی که او خوش ندارد. حتی استاد بزرگوار ما حضرت امام خمینی«قدّس‌سرّه» می‌گفتند: «یَکره» نخوانیم، «یُکره» بخوانیم و بگوییم: غیبت آن است که هرچه بد و مکروه است، پشت سر دیگری گفته شود، ولو او بدش نیاید و ناراحت نشود. 🔰وارثان انبیاء | فرهنگ و رسانه @VA_farhang