✍ آزادی بیان کاریکاتوری/محمد محبوبی 🔹اگر کسی واقعا به نظام فکری_اعتقادی خودش مطمئن باشد نسبت به اظهار نظرهای مخالف هیچ احساس نگرانی و ترسی نمیکند، همانطور که پیامبر اکرم و حضرت امیر نداشتند و هیچ شاهد متقنی مبنی بر برخورد از جانب عوامل حکومتی حضرات با دگراندیشان از هر نوعی و در هر جایی و چه با مخاطب خاص و چه عام وجود ندارد که اگر داشت لااقل کسی مثل شهید مطهری و شهید بهشتی که خدایشان بیامرزتشان بیان یا اشاره‌ای می‌کردند. 🔸بلکه حتی برعکس برخی از عزیزان، این مردان بزرگ به مصالح اساسی و بنیادینی مثل جنبه تربیتی این آزادی‌ها می‌اندیشیدند و آنقدر به محتوای اسلامی اعتماد داشتند که نگرانی و هراسی از مخالفین و شکاکان نداشتند، تا جایی که شهید مطهری عزیز صراحتا میفرمایند که وجود شکاکان و مخالفین به نفع اسلام است. 🔻ولی ما اکنون به جایی رسیده‌ایم که بجای نشر آزادی بیان و ایجاد بسترهای گفتگوهای اخلاق مدارانه‌ی آزاد سعی بر اعمال محدودیت هر چه بیشتر و ساکت کردن مخالفین هستیم و ظاهرا حتی فحش و بی‌احترامی و تهمت را هم برای از چشم مردم انداختن آنها شرعا جایز و حق میشماریم. 🔹خاستگاه این کنش‌ها همان نگاه شبهه اندیشی است که جای نگاه فهم محور را گرفته، و یا همان مواجهه ستیز گونه است که بجای مواجهه فهم گونه نشسته است که از جمله آفات و آسیب‌هایش همین فتوای شیخ انصاری میشود که میتوان به مخالفِ "نظرِ مشهورِ فهمِ شده" برچسب بدعت زد و فحاشی و تهمت را جایز دانست! 🔸در واقع شیوه‌ی مواجهه با مخالفین و دگراندیشان است که اشکال اساسی دارد؛مثلا همانطور که میدانیم اگر متنی یا گفتاری مغلطه آلود است باید وجه مغالطه‌ی آن به صورت واضحی مشخص شود وگرنه ماهم دچار مغلطه شده‌ایم. و یا اگر با بیانی زیبا محتوایی نادرست ارائه شده راهش اثبات نادرستی محتواست نه برخورد چکشی و تخریب و در ادامه اعمال محدودیت. 🔻حتی متاسفانه و احتراما باید عرض کنم که مشکل در دانشگاه ها و مدارس علمیه ریشه‌ای است، به این علت که با وجود اینکه رهبری توصیه به آشنایی با منظومه فکری شهید مطهری در حوزه‌ها کرد‌ه‌اند و همین شهید عزیز صراحتا فرموده‌اند که باید به استاد مارکسیستِ معتقد به مارکسیسم کرسی تدریس در دانشکده الهیات داده شود شاهد این هستیم که برخی از مسئولین محترم دانشگاه و حوزه، تلویحا مخالف نظر شهید مطهری هستند و شیوه‌ای مثل شیوه‌ی مجموعه ی‌ "مدرسه آزاد فکری" را که در بستر مجازی فعالیت میکند وکسانی مثل آقایان خسروپناه، سوزنچی و قنبریان در آن حاضر میشوند و به بحث و گفتگو می‌نشینند را قبول ندارند. مگر مدرسه آزاد فکری در بین عموم آزادانه انواع محصولات زیست فکری‌های گوناگون را نشر نمیدهد؟! پس چرا ما باید در برخی از دانشگاه ها و و بیشتر مدارس علمیه شاهد مخالفت با چنین شیوه‌ای باشیم؟! پ.ن: چه خواندنی است کتاب "شریعتی، جستجوگری در مسیر شدن" از شهید بهشتی عزیز. #نظرات_کاربران 👇👇 @Taammolate_talabegi