37.mp3
2.04M
سوره 2. آيه 37 صوت تفسیر آيه فَتَلَقَّى‏ ءَادَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ‏ ترجمه پس آدم از سوى پروردگارش كلماتى دریافت نمود، (وبا آن كلمات توبه كرد،) پس خداوند لطف خود را بر او بازگرداند. همانا او توبه پذیر مهربان است. نکته ها چون آدم از غذایى كه نباید بخورد، چشید و از آن همه نعمت و رفاه محروم شد، متوجّه اشتباه خود گردید. او در اثر پشیمانى و ندامت، كلماتى را از خداوند دریافت كرد و به وسیله ى آن كلمات، توبه نمود. [291] طبق آنچه از روایات شیعه وسنى استفاده مى شود، مراد از كلماتى كه آدم به وسیله ى آن توبه نمود، توسّل به بهترین خلق خدا یعنى حضرت محمّد و اهل بیت او علیه وعلیهم السلام است. چنانكه در تفسیر درّالمنثور از ابن عباس نقل شده است كه آدم براى پذیرش توبه اش، خداوند را به این نام ها قسم داد: «بحّق محمّد وعلىّ و فاطمة و الحسن و الحسین» [292] البتّه برخى معتقدند، مراد از كلمات، همان جمله اى است كه در سوره ى اعراف آمده است: «ربّنا ظلمنا أنفسنا و ان لم تغفر لنا و ترحمنا لنكوننّ من الخاسرین» [293] خدایا! ما به خود ستم كرده ایم و اگر تو ما را نیامرزى و مورد رحمت قرار ندهى، حتماً از زیانكاران خواهیم بود. 291) توبه، به معنى بازگشت است. اگر توبه را به خدا نسبت دهیم، به معنى بازگشت لطف و رحمت او بر بنده ى خلافكار و پشیمان است؛ »هو التوّاب« و اگر آنرا به بنده نسبت دهیم ... 👇👇👇 https://eitaa.com/Tafsi_rnour لینک کانال تفسیر نور 👆👆 روزی چند آیه با تفسیر در این کانال خواهیم گذاشت، تشریف بیاورید 🙏💐❤️