❇️ الگو سازی آری / تغییر در ذائقه نه 🖋مرتضی صادقی اخیرا در برنامه حسینیه معلی مطرح شد که این برنامه در پی ارائه الگوی شادی مورد تایید دین است. این مطلب بهانه ای برای نوشتن نکات زیر شد: 1⃣ چند مطلب مورد تایید و تقدیر نگارنده است: ✅ شخصیت مجری و داوران این برنامه که انصافاً عمری در ترویج مکتب اهل بیت و تعظیم شعائر اهل بیت علیهم السلام تلاش کرده اند و ان شاء الله از این به بعد هم در همین مسیر قدم برخواهند داشت. ✅ نیت خیر آنها در اداره و اجرای این برنامه که این هم امری مبارک و قابل ستایش است. ✅ شوخ طبعی های مجری و داوران برنامه که معمولا شیرین و لذت بخش است. 2⃣ ارائه الگوی دینی در مسائل مختلف دارای ظرافت ها و پیچیدگی های خاص خود است و نیاز به پشتوانه قوی علمی و فکری دارد چرا که گاهی به غلط تصور میشود اگر همان الگوی تقلیدی و وارداتی را گرفته ظاهری اسلامی به آن بدهیم و بخشهایی از محتوا یا روش که با مقیاس رساله عملیه مستقیما حرام هستند را تغییر دهیم، به یک الگوی اسلامی دست پیدا کرده ایم. ❌این همان تصوری غلطی است که گمان میکند اگر از اقتصاد غربی ربا و چند حرام دیگر را حذف کردیم تبدیل به الگوی اقتصاد اسلامی میشود یا اگر از شهرسازی غربی کاباره و شراب فروشی را حذف کردیم تبدیل به الگوی شهر اسلامی میشود غافل از اینکه گاهی تضاد مدل وارداتی با اسلام پیچیده تر و عمیق تر است. گاهی یک مدل اقتصادی بدون اینکه با مقیاس رساله عملیه حرام مستقیمی در آن باشد به گونه ای زندگی انسانها را دستخوش تغییر میکند که نتیجه طبیعی آن تقویت دنیا طلبی و دوری از خدا و تضعیف فضائل اخلاقی و ارزشهای دینی است. گاهی یک مدل شهر سازی بدون اینکه با مقیاس رساله عملیه حرام مستقیمی در آن باشد تعاملاتی را در پی دارد که به تضعیف عفت و ارزشهای خانوادگی و دینی می انجامد. 3⃣ یکی از ریشه ای ترین مفاهیم دینی، مفهوم حیا است. حیا همان نعمت بزرگ خدا به انسان است که به تعبیر روایات به همراه عقل دو نعمت خاص انسان در مقابل حیوانات هستند و ضامن سعادت اویند. حیا یعنی انسان از اعماق وجود نسبت به انجام کارهای ناپسند احساس خجالت دارد و لذا انجام آن کارها برایش ناگوار است. بخش مهمی از حیا مرهون فضای بیرونی و جامعه است به گونه ای که اگر جوّ خانواده و جامعه نسبت به انجام یک عمل دافعه داشت این حیای اجتماعی تاثیر مهمی در ترک شدن آن عمل خواهد داشت و به عکس اگر فضای بیرونی انجام یک عمل را عادی سازی کرد و ذائقه اجتماعی به انجام و مواجهه با یک عمل عادت کرد این مسئله تاثیر جدی بر سست شدن اراده ها و حتی تغییر نگاه ها در مقابل زشتی آن عمل خواهد داشت و طبعا اگر رفته رفته پرده حیا نسبت به انجام کاری از بین رفت ایمنی انسان در مقابل آن تضعیف خواهد شد. 4⃣ جامعه دینی دارای اجزائی است که همه از جایگاه یکسانی در حرکت دینی آن برخوردار نیستند. این جامعه به مثابه یک قطار دارای واگن های متعدد است خواص مذهبی جامعه و کسانی که انتساب بیشتری به دین و اهل بیت علیهم السلام دارند همچون لوکوموتیورانان این قطار هستند و اقشار مختلف بسته به درجاتشان هرکدام در واگن هایی نزدیک یا دور از لوکوموتیو ساکن هستند. اگر بخواهیم واگن های آخر قطار از افتادن در پرتگاه در امان باشند چاره ای نیست جز اینکه لوکوموتیو با فاصله قابل توجه از لبه پرتگاه حرکت کند. ⛔️ نمیتوان توقع داشت لوکوموتیو تا نزدیک پرتگاه به عقب حرکت کند و در عین حال ساکنان واگنهای پشت سر از افتادن در پرتگاه در امان بمانند. ↙️ نتیجه اینکه به فرض هیچ کدام از مواردی که در برنامه حسینیه معلی اتفاق می افتد مستقیما حرام شرعی نباشد اما: ⁉️اگر در برنامه مزین به نام ابی عبدالله علیه السلام حرکات موزون محلی برگزار شد در جشنواره های دیگر باید منتظر چه اتفاقاتی باشیم؟ اگر در اجرای سرود منتسب به اهل بیت علیهم السلام و در حضور مردان، زنان به میدان آمدند و حرکاتی منظم و آرام انجام دادند چه توقعی از اجرا های دیگران در جمعهای دیگر میتوان داشت؟ اگر ذائقه نوجوانان متدینمان را به سمت اجرای سرودهای دینی به همراه جنس مخالف سوق دادیم و انجام حرکات خاص جزء لازم اجرا محسوب شد، چه انتظاری از دیگران باید داشت؟ اگر در برنامه تلوزیونی که مزین به نام اهل بیت علیهم السلام است و درحضور مادحین و منسوبین به آنها آهنگهای نسبتا تند ضمیمه ی عرض ارادت به محضرشان قرار گرفت در برنامه های دیگر تلوزیون که با هدف صرف سرگرمی تهیه میشود و در حضور داورانی از جنس های دیگر باید متتظر چه آهنگهایی بود؟ بعد از عادی شدن همه اینها قدم بعدی چه خواهد بود؟ 🖇در آخر توصیه ای برادرانه به دست اندر کاران حسینه معلی: مکتب اهل بیت علیهم السلام آنقدر زیبایی دارد که بدون تغییر در ذائقه مریدانشان بتوان برنامه های جذاب تولید کرد. پس در مدل سازی اعتماد به نفس داشته باشید و مرعوب روشهای دیگران که ارتباطی با مرام اهل بیت ندارد، نشوید.