ادامه از فرسته قبلی 👆👆👆 🔹امام حسن (علیه السلام) در نامه‌ای به معاویه چنین نگاشته است: « إن عليا لما مضى لسبيله... ولاني المسلمون الأمر بعده... فدع التمادي في الباطل وادخل فيما دخل فيه الناس من بيعتي فإنك تعلم أني أحق بهذا الأمر منك». (مکاتیب الأئمة، ج۳ ص۲۲) در این روایت نیز، امام لزوم تبعیت معاویه را نتیجه انتخاب مردم دانسته‌اند و این نشان‌دهنده دخالت انتخاب مردم در مشروعیت والی است. 🔹امیر المومنین (علیه السلام) در نقلی از پیامبر چنین گزارش می‌کند: « وقد كان رسول الله عهد اليّ عهدا فقال يابن ابي طالب لك ولاء امتي فان ولوك في خير وعافية واجمعوا عليك بالرضا فقم بأمرهم وان اختلفوا عليك فدعهم ومافيه »(کشف المحجة لثمرة المهجة، ص۲۴۶) ⬅️تذکر این نکته نیز لازم است که هدف از استدلال به این روایات، آن نیست که هر یک، به صورت مستقل، مستندی برای این نظریه قرار گیرند، بلکه غرض این است که ثابت شود که از مجموع این روایات، این اطمینان به دست می‌آید که انتخاب والی، روشی عقلائی است که شارع نیز آن را امضا کرده است با این وصف، خدشه در سند این روایات، از ارزش استدلال نمی‌کاهد. البته استدلال به این روایات به معنی انکار نصب امیرالمومنین (علیه السلام) یا امام حسن (علیه السلام) از جانب خداوند نیست بلکه این روایت در واقع، دربردارنده نوعی از جدل است؛ زیرا هرچند نص بر انتخاب مقدم است ولی حال که مخاطبان کلام حضرت، به نص اعتنایی نکرده‌اند، حضرت روش دیگری را برای تعیین والی مطرح می‌کنند و این روش، باید روشی معتبر باشد زیرا هرچند کلام حضرت جدلی است اما این بدین معنی نیست که حضرت در جدل، به مطلبی باطل، متمسک شده‌اند. به عبارت فنی تر، این روایات دارای دو مدلول هستند: مدلول اول این است که انتخاب، روشی مشروع برای تعیین والی است و مدلول دوم این است که روش دیگری غیر از انتخاب مردم، برای مشروعیت بخشی به والی وجود ندارد. حال، هرچند کلام امام درمورد مدلول دوم، جدلی است و مطابق ذائقه مخاطب، القاء شده است، نمی‌توان مدلول اول را نیز به همین منوال، تفسیر کرد بلکه باید گفت مدلول اول، حق و مطابق با واقعیت است ولی مدلول دوم، از باب جدل مطرح شده است. 🔰نقد دلیل سوم: 🔹اولا: تفکیک پیش‌گفته به لحاظ داعی جد و داعی جدل، در این روایات، تنها در مواردی عقلائی به نظر می‌رسد که هر یک از دو مدلول، در جمله‌ای مستقل بیان شده باشند ولی اگر هر دو مدلول در یک جمله بیان شده باشند چنین نیست که عقلاء، علیرغم علم به جدی نبودن انگیزه متکلم نسبت به یکی از دو مدلول جمله، اصل را بر جدی بودن او نسبت به مدلول دیگر همان جمله بگذارند. ثانیا: اعطای ولایت، در برخی از روایاتی که در استدلال ذکر شده است به معنی اعطای خارجی ولایت و مسوولیت است نه به معنی اعطای ولایت شرعی. 🔰تقریر دلیل چهارم: روایات حرمت نقض بیعت آیت‌الله منتظری به دسته ای از روایات که حاکی از نقش‌آفرینی بیعت در مشروعیت حکومت حاکم است استدلال می‌کند : در نهج البلاغة از امیر المومنین (علیه السلام) چنین نقل شده است: « فأقبلتم إليّ إقبال العوذ المطافيل على أولادها تقولون: البيعة، البيعة، قبضت يدي فبسطتموها ونازعتكم يدي فجذبتموها، اللهم إنهما قطعاني وظلماني و نكثا بيعتي وألبّا الناس عليّ ».(نهج البلاغه خطبه ۱۳۷) و نیز در خطبه ۵۴ آمده است: « أما بعد، فقد علمتما -و إن كتمتما- أنى لم‌أرد الناس حتى أرادوني، ولم أبايعهم حتى بايعوني، وإنكما ممن أرادني و بايعني، وإن العامة لم‌تبايعني لسلطان غالب ولا لعرض حاضر. فإن كنتما بايعتماني طائعين فارجعا وتوبا إلى الله من قريب. وإن كنتما بايعتماني كارهين فقد جعلتما لي عليكما السبيل بإظهاركما الطاعة وإسراركما المعصية» از این روایات بر می‌آید که نقض بیعت از نظر شرعی ممنوع است و بیعت با امیر المومنین (علیه السلام( یکی از عوامل مشروعیت بخشی حکومت ایشان است. هرچند، صرف نظر از بیعت، حکومت ایشان ، به سبب نص و نصب نیز دارای مشروعیت بوده است. به عبارت دیگر نمی‌توان با حمل این روایات بر جدل محض، گفت که بیعت هیچ اعتباری به حکومت نمی بخشد و استدلال به بیعت تنهااز باب جدل بوده است. 🔰نقد دلیل چهارم: آنچه از این روایات بر می‌آید بیش از این نیست که چنان چه بیعت، با شخصی که شایسته زعامت است انجام شود نقض آن حرام خواهد بود اما نمی‌توان از این روایات برداشت کرد که بیعت با شخص، ولایتی بر تمام مکلفین، حتی کسانی که بیعت نکرده‌اند، ایجاد کند. وانگهی نقدی که به تفکیک بین یک مضمون از ناحیه جدلی بودن، در دلیل پیشین گفته شد به این استدلال نیز، وارد می‌شود. در نهایت، می‌توان چنین نتیجه گرفت که هیچ کدام از این دو دلیلی که بر درستی نظریه انتخاب، اقامه شده است تاب اثبات این نظریه را ندارد. https://eitaa.com/Tanbiholomah/1053

🎥علامه طباطبائی(رضوان‌الله علیه): خدا را فراموش نکنیم.... @Tanbiholomah

❇️ تفریح با تماشای جنگ! 📝 خوی وحشی سیاست و جامعه آمریکا 🖋 حسین محمودزاده 🔸 هیاهوی جنگ در فضای مجازی دوباره اوج گرفته است. اما آنچه بیش از هر چیز زننده است، نگاه برخی کاربران غربی به این تنش‌هاست؛ گویی جنگ جدید در خاورمیانه، فصل تازه‌ای از یک سریال هیجان‌انگیز است. کامنت‌هایی مثل “پاپ‌کورن آماده است” یا “نمایش شروع شود” زیر اخبار آمادگی نظامی ایران، این نگاه را عریان می‌کند. 🔺 ظاهراً دیگر تماشای یکه‌تازی آمریکا در عراق و افغانستان، که بیشتر به ضعیف‌کشی شبیه بود، یا تخریب غزه توسط اسرائیل، هیجان کافی را ندارد!! 🔻 آن‌ها حالا مانند تماشاچیان میدان گلادیاتورها، به دنبال نبردی برابرتر هستند تا سرگرمی‌شان داغ‌تر شود. جنگ برایشان تفریحی است با چاشنی واقعیت، که از کاناپه‌های امن خود در آن سوی دنیا دنبال می‌کنند تا از ملال روزمرگی بگریزند. انگار تمام صنعت سرگرمی‌شان، از هالیوود تا نتفلیکس و لیگ‌های ورزشی، برای ارضای این عطش کافی نبوده و حالا به یک “فیلم واقعی” نیاز دارند؛ البته فیلمی که هرگز خطری برای خودشان نداشته باشد. ♨️ این بی‌تفاوتی بیمارگونه، این نکبتِ ناشی از سال‌ها تحمیل رنج به دیگران بدون پرداخت هزینه، گویی در تار و پود جامعه و سیاست آمریکا ریشه دوانده است. #وحشی‌گری_آمریکا @Tanbiholomah

❇️ ثبت‌نام در حوزه؛ چالشی برای مدیران حوزوی 🖋 جلال الدین احمدی 🔸 یکی از دوستان طلبه‌ام در دوران آغاز طلبگی تعریف می‌کرد که یکی از نزدیکانش از او پرسیده بود: «خب حالا که طلبه می‌شوی، چه کاری یاد می‌گیری انجام بدهی؟» گویی طلبگی را صرفاً یک حرفه یا شغل درآمدزا تصور کرده بودند! 🔺 این روزها که تبلیغات برخی مدارس حوزوی را می‌بینم، یاد همان حرف می‌افتم: «چه کاری یاد می‌گیری!» 🔻 نگاه درآمدمحور و عمل‌گرای دنیای جدید همه عناصر زندگی را بر اساس عرضه و تقاضا معنا می‌کند. چنین نگاهی به طلبگی نیز رسیده و با همین معیار سنجیده می‌شود؛ اینکه طلبه باید برای وقتی که می‌گذارد، سودی مالی دریافت کند!! البته برخی مشاغل مرتبط با روحانیت مثل دفاتر ازدواج و طلاق، قضاوت یا عقیدتی سیاسی نیز در این نگاه برجسته‌تر شده‌اند. ✅ اما در همین دوران، بزرگانی را دیده‌ایم که نه روان‌شناس و مشاور بودند، نه استخدام جایی شده بودند و نه حتی مدرکی دانشگاهی داشتند؛ اما به‌عنوان «عالمان دینی» بسیار موفق بودند. امام خمینی قدس‌سره، علامه طباطبایی، شهید صدر، آیت‌الله مصباح یزدی، شهید مطهری، امام موسی صدر و سید حسن نصرالله از نمونه‌های بارز این جریان هستند. ♨️ بزرگان حوزه زمانی الگوهای اصلی حوزویان بودند؛ پدر و مادرها با آرزو فرزندانشان را به حوزه‌های علمیه می‌فرستادند تا در مسیر آنان گام بردارند. زندگی و سلوک اینان نشان می‌دهد که ویژگی‌های اصلی‌شان ارتباط عمیق با حقیقت عالم، وظیفه‌محوری، زهد در دنیا، تلاش مجاهدانه برای فهم و ابلاغ دین و سلوک توحیدی در زندگی شخصی و اجتماعی بوده است. ✅ این بزرگان نه دغدغه درآمد داشتند، نه به‌دنبال عناوین تخصصی دانشگاهی بودند؛ بلکه تنها «عالمان دین» بودند؛ همین دو کلمه: عالمان دین. ✅ اتفاقاً گفتمان حوزه در بازار رقابت عصر تخصص‌های میان‌رشته‌ای و مشاغل درآمدزا، اخلاق و اتصال به معنویت است؛ همان چیزی که مشروعیت علما به‌عنوان #وارثان_انبیا و اولیای الهی را تضمین می‌کند. ✅ روحانی‌ای که قبای زهد بر تن دارد و عبای تقوا بر دوش، قلبی سرشار از نور و صفا دارد و عقلانیت را مرکب راهش قرار داده است، تنها کسی است که می‌تواند معنای زندگی را به انسان امروز هدیه دهد. معنایی که حلقه مفقوده زندگی انسان مدرن است و تنها یک روحانی شایسته می‌تواند آن را عرضه کند. ⛔️ روحانیت نباید در قالب تخصص‌های مرسوم امروزی ترجمه شود. او باید مسیر اتصال به عالم معنا را نشان دهد؛ نه اینکه بخشی از جهان مدرن و سکولار را با کمک آیات و روایات توجیه کند. جذابیت این مسیر و این حوزه برای انسان‌های حقیقت‌جو هرگز کم‌رنگ نمی‌شود؛ هرچند این راه همیشه همراه با سختی‌ها، طعن‌ها و نداری‌ها بوده است. 🔺 البته در چند دهه پس از انقلاب، میل جامعه ایرانی به دین و جایگاه والای عالمان دینی، همراه با رشد امکانات حوزه‌ها، باعث شد ثبت‌نام در حوزه‌های علمیه افزایش چشم‌گیری پیدا کند. 🔻 اگر بناست حوزه به مردم معرفی شود، نباید حقیقت آن تحریف شود تا مشتری بیشتری جذب شود. جذابیت این راه از جنس تجربه زیسته اصحاب امیرالمؤمنین همچون کمیل و میثم تمار است؛ تجربه‌ای که در کنار عظمت روحی آن حضرت و کلمات نورانی‌اش ارزشمند می‌شود. این مسیر همان چیزی است که رسول خدا صلی‌الله علیه و آله به امیرالمؤمنین درباره‌اش فرمود: «یاعلی، اگر خداوند به دست تو یک نفر را هدایت کند، برای تو بهتر است از هرچه خورشید بر آن طلوع و غروب می‌کند.» و البته باید پذیرفت که این راه دشوار است و هر کسی توان پیمودن آن را ندارد: «وَ لَا يَحْمِلُ هَذَا الْعِلْمَ إِلَّا أَهْلُ الْبَصَرِ وَ الصَّبْرِ.» #ثبت_نام_حوزه #مدارس_علمیه #طلبگی @Tanbiholomah

#محفل 🖋 حسین شایسته 🎞 شاید تا قبل از تولید برنامه فاخر و پرمغز #محفل بسیاری گمان می کردند دوره جذب برنامه های مذهبی، آن هم تا این حد صریح و ساده و با محوریت نص آیات #قرآن_کریم به سرآمده و بدون چاشنی #طنز هجوآلود و جلوه های ویژه آنچنانی و استفاده از چهره های خاص، شانسی برای جذب مخاطب و رقابت با برنامه های دیگر وجود ندارد. 💠 اما برنامه فاخر و جذاب #محفل ثابت کرد که برنامه ای که محتوایش مستقیما برگرفته از #فطرت_الهی باشد و با #فطرت_بشری سخن بگوید هر سنخ بیننده ای را با هر زبان و ملیّتی باشد سر ساعت جلوی #رسانه میخکوب خواهد کرد. ⚜ #محفل ثابت کرد که جادوی #رسانه در مقابل معجزه #کلام_الله چون ریسمان ساحران در برابر عصای موسی است. ✅ #محفل سزاوار هزاران هزار بار سپاس و تشکر مومنین است. اجر الهیش بماند با کرامت پروردگار 🙏🙏🙏 @Tanbiholomah

❇️نگذاریم #تفقه_دینی از معنا تهی گردد 🖋صالح رحمتی 🔹یکی از مصائبی که در این دوران مجازی دامنگیر فقه و فقاهت شده است، نگارش یادداشت‌هایی است که از استنادات ضعیف، استدلال‌های رقیق و کم جان و خارج از موازین تفقه و استنباط فقهی برخوردار است. گویا نگارندگان این قبیل متن‌های کوتاه چنین پنداشته‌اند که می‌توان در چند خط تکلیف مسائل مهم فقهی را روشن نمود، بدون آنکه بررسیی‌های تفصیلی در آن خصوص انجام بگیرد. 🔹اخیرا یکی از نویسندگان یادداشت‌های مجازی از متنی رونمایی کرده که با ادعای تفقه دینی می‌خواهد تکلیف جهاد در مقابل دشمنان را مشخص نماید از این متن واضح است که نویسنده محترم یا آشنا به روش تفقه نبوده و یا اینکه حوصله چندانی برای نگارش متن علمی فقهی نداشته است. ایشان با استناد به یک روایت، آن هم بدون بررسی‌های سندی و دلالی لازم، چنین نتیجه می‌گیرد که اگر طاقت استقامت دربرابر دشمنان را نداشتیم نباید وارد میدان جهاد و مقابله با آنها شویم. 🔹این نویسنده، حتی به خود زحمت نداده که باب الهدنه از کتاب الجهاد را تورق نموده و ادله و اقوال فقها را مطالعه نماید، تا دامنه تفقه دینی مورد ادعای خود را کمی بیشتر بگستراند. بلکه به همان تک روایت و ادعای فطری بودن عقب نشینی اکتفا نموده و سپس متن خود را با عنوان تفقه دینی مزین می‌سازد. 🔹ما در این متن و نظایر آن با تنزل و سخافت تفقه مواجهیم. اگر قرار است برای عقب نشینی توجیهات فقهی تراشیده شود، می‌توان به گونه‌ای عمل کرد که حداقل واژه "تفقه" از معنا خالی نشده و آبرویی برای قلم فقهی باقی بماند. 🔹تمرکز سخن در این چندخط بر آن نتیجه ای که گرفته شده است، نیست بلکه ثقل کلام در آن است که گمان نبرید با نقل چند آیه قرآن و یک روایت، بدون بررسیهای دقیق و علمی، می‌توانید بار تفقه را برداشته و نتیجه ضعیفی را که تابع مقدمات ضعیف است، به عنوان نظر دینی برجسته نمایید. و واضح است که برای توصیه به نجنگیدن هزار قلم دیگر هم است، ضرورتی ندارد که قلم فقهی را ابزار ابراز خود قرار دهیم و فقه را سیاست زده کرده و آن را از موازین خود خارج کنیم. خلاصه آنکه اجازه ندهیم در این منازعات سیاست، تعبیر "تفقه دینی" از معنا تهی گردد. #نواندیشی_دینی #تفقه_اجاره‌ای #مجمع_مدرسین_محققین @Tanbiholomah

🎥 متفکر عظیم القدر، آیت الله شهید سیدمحمدباقر صدر (رضوان الله علیه): حب الله هوالذی جعل علیاً علیه الصلاة و السلام، دائماً یقف مواقف الشجاعة و... #قله_شجاعت @Tanbiholomah

🎥 آیت‌الله شهیدسید محمدباقر صدر (رضوان‌الله علیه): لمن ولاء هذه القلوب؟ #حب_الله #حب_الدنیا @Tanbiholomah