بسم الله الرحمن الرحيم لَقَد خَلَقنَا الانسانَ فِی اَحسَنِ تَقوِیم...( سوره تین آیه 4) که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال و ارزش آفریدیم. آنگاه او را به پایین ترین مرتبه وجود بازگرداندیم ، مگر آنان که ایمان آورده و عملکرد شایسته داشته اند! اگر خوب دقت کنی در می یابی که این داستان هبوط همه ما به این جهنم دره دنیاست. به این اسفل سافلین وجود. این آیه شریفه جواب کسانی است که همواره از خود می پرسند؛ ما اینجا چه می کنیم؟! اینجا کجاست؟! برای چه آمده ایم؟! ‌ این حکایت هبوط ما از خودِ متعالی مان به منِ رنجور و دور افتاده از خانه حقیقی خویش است. همه و لو یکبار هم که شده هبوط می کنند تا دستاوردشان دانسته شود. اما برخی چند باره هبوط می کنند! ‌ معنای رَدَدناهُ به مفهوم بازگرداندن است.بازگشت دوباره به اسفل سافلین. طبق نص صریح آیه؛ تنها کسانی هبوط دوباره ندارند، تنها کسانی استثناء شده اند، که ایمان شان به حق و عملکرد شایسته و خدمتگزاری شان به خلق خدا، مورد قبول واقع گشته است. اینان الزامی به بازگشت ندارند. ‌ لکن بر طبق احادیثی که برخی از آنها را در فصل پایانی کتاب تفسیر رهایی آورده ام؛ کسانی که به مردمان ظلم کرده اند، حق شان را پایمال کرده اند، کسانی که دستشان به خون دیگران آلوده است، همگی دوباره باز میگردند تا توسط مظلومین و مقتولین بی گناهشان، قصاص و مجازات شوند. و این همه بر طبق همان روایات، در بازگشت دوباره است. و یادت باشد؛ (كَمَا بَدَأَكُمْ تَعُودُونَ- سوره اعراف بخشی از آیه 29) همانطور که در آغاز شما را پدید آورده، باز زنده می شوید. لازم به ذکر است که این معنا را رجعت گویند و تناسخ ننامند. تناسخ چیز دیگریست که پیش از این در مقاله ای از آن سخن گفته ایم. کانال 👇 #درسهایی_از_قران #دائره_المعارف #تفسیر @Targomeh