(آيه ٣٠)
-در اين آيه قرآن به سرنوشت آنها در روز رستاخيز اشاره كرده، مى‌گويد: «اگر آنها را مشاهده كنى در آن هنگام كه در پيشگاه پروردگارشان ايستاده‌اند و به آنها گفته مى‌شود، آيا اين حق نيست» ؟ (وَ لَوْ تَرى إِذْ وُقِفُوا عَلى رَبِّهِمْ قالَ أَ لَيْسَ هذا بِالْحَقِّ) .
«آنها در پاسخ خواهند گفت: آرى، سوگند به پروردگار ما، اين حق است» ! (قالُوا بَلى وَ رَبِّنا) .
بار ديگر «به آنها گفته مى‌شود پس بچشيد مجازات را به خاطر اين كه آن را انكار مى‌كرديد و كفر مى‌ورزيديد» ! (قالَ فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ) .
مسلما منظور از «وقوف در برابر پروردگار» اين نيست كه خداوند مكانى داشته باشد، بلكه به معنى ايستادن در برابر صحنه‌هاى مجازات اوست-همانطور كه بعضى از مفسران گفته‌اند-و يا كنايه از حضور در دادگاه الهى است، همانطور كه انسان به هنگام نماز مى‌گويد من در برابر خداوند ايستاده‌ام.
برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 586
کانال 👇
#درسهایی_از_قران
#دائره_المعارف
#تفسیر
@Targomeh
🍀🌺🍀🌺🍀🌺