در اين هنگام جبرئيل ناقهاى از بهشت، براى حضرت فاطمه آماده مىكند و دو پهلوى آن را با بهترين پارچهها و زينتهاى بهشتى پوشانيده و آن را مىنشاند و فاطمه بر آن سوار مىشود.
فَيُبْعَثُ إِلَيْهَا مِائَةُ أَلْفِ مَلَكٍ فَيَسِيرُونَ عَلَى يَمِينِهَا وَ يُبْعَثُ إِلَيْهَا مِائَةُ أَلْفِ مَلَكٍ فَيَصِيرُونَ عَلَى يَسَارِهَا وَ يُبْعَثُ إِلَيْهَا مِائَةُ أَلْفِ مَلَكٍ يَحْمِلُونَهَا عَلَى أَجْنِحَتِهِمْ حَتَّى يُسَيِّرُونَهَا عَلَى بَابِ الْجَنَّةِ
آنگاه در حالى كه اطراف شتر(طرف راست و طرف چپ) را هزاران فرشته پر كردهاند، و هزاران فرشته بر روی بالهایشان حضرت فاطمه عليها السّلام به سوى بهشت مىبرود
فَإِذَا صَارَتْ عِنْدَ بَابِ الْجَنَّةِ تَلْتَفِتُ
ولى هنگامى كه بر در بهشت مىرسد پشت سرش را مىنگرد،
فَيَقُولُ اللَّهُ يَا بِنْتَ حَبِيبِي مَا الْتِفَاتُكِ وَ قَدْ أَمَرْتُ بِكِ إِلَى جَنَّتِي
و در اين حال خطاب مىرسد: اى دختر حبيب من! براى چه توقف كرده و پشت سرت را مىنگرى در حالى كه من فرمان دادم تا داخل بهشت شوى؟
فَتَقُولُ يَا رَبِّ أَحْبَبْتُ أَنْ يُعْرَفَ قَدْرِي فِي مِثْلِ هَذَا الْيَوْمِ
فاطمه مىگويد: پروردگارا! دوست دارم در چنين روزى قدر و منزلت من شناخته شود.
فَيَقُولُ اللَّهُ يَا بِنْتَ حَبِيبِي ارْجِعِي
خداوند مىفرمايد: اى دختر حبيب من! بازگرد
فَانْظُرِي مَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ حُبٌّ لَكِ أَوْ لِأَحَدٍ مِنْ ذُرِّيَّتِكِ خُذِي بِيَدِهِ فَأَدْخِلِيهِ الْجَنَّةَ
و در ميان اهل محشر بنگر، و هر كسى كه محبت تو يا يكى از فرزندان تو را در دل دارد دست او را بگير و داخل بهشت نما.
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع وَ اللَّهِ يَا جَابِرُ إِنَّهَا ذَلِكَ الْيَوْمَ لَتَلْتَقِطُ شِيعَتَهَا وَ مُحِبِّيهَا كَمَا يَلْتَقِطُ الطَّيْرُ الْحَبَّ الْجَيِّدَ مِنَ الْحَبِّ الرَّدِيءِ
امام باقر عليه السّلام فرمايد: اى جابر! به خداوند سوگند كه فاطمه در آن روز شيعيان خود را به گونهاى از ميان اهل محشر جدا مىكند و نجات مىدهد كه پرنده دانههاى نيكو را از ميان دانههاى بىارزش جدا مىكند.
فَإِذَا صَارَ شِيعَتُهَا مَعَهَا عِنْدَ بَابِ الْجَنَّةِ يُلْقِي اللَّهُ فِي قُلُوبِهِمْ أَنْ يَلْتَفِتُوا
هنگامى كه فاطمه با شيعيانش بر در بهشت مىرسند خداوند در دل شيعيان فاطمه القا مىكند كه بايستند،
فَإِذَا الْتَفَتُوا فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ يَا أَحِبَّائِي
پس هنگامیکه آنان مىايستند و پشت سر خود را مىنگرند، خداوند عزيز و بزرگ مىفرمايد: اى دوستان من!
مَا الْتِفَاتُكُمْ وَ قَدْ شَفَّعْتُ فِيكُمْ فَاطِمَةَ بِنْتَ حَبِيبِي
براى چه پشت سر خود را مىنگريد در حالى كه من شفاعت فاطمه را در باره شما پذيرفتهام.
فَيَقُولُونَ يَا رَبِّ أَحْبَبْنَا أَنْ يُعْرَفَ قَدْرُنَا فِي مِثْلِ هَذَا الْيَوْمِ
شيعيان جواب مىدهند: پروردگارا! ما دوست داريم كه در اين چنين روزى قدر و منزلت ما شناخته شود.
فَيَقُولُ اللَّهُ يَا أَحِبَّائِي ارْجِعُوا وَ انْظُرُوا مَنْ أَحَبَّكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ انْظُرُوا مَنْ أَطْعَمَكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ انْظُرُوا مَنْ كَسَاكُمْ لِحُبِّ فَاطِمَةَ انْظُرُوا مَنْ سَقَاكُمْ شَرْبَةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ انْظُرُوا مَنْ رَدَّ عَنْكُمْ غَيْبَةً فِي حُبِّ فَاطِمَةَ خُذُوا بِيَدِهِ وَ أَدْخِلُوهُ الْجَنَّةَ
خدا مىفرمايد: پس بازگرديد ای دوستان من و هر كسى را كه شما را براى دوستى فاطمه دوست مىداشته، و هر كسى را كه براى محبت فاطمه شما را اطعام كرده و يا پوشانيده، و يا جرعهاى آب به شما داده، و يا در غياب شما از شما دفاع و حمايت كرده، دست آنان را بگيريد و داخل بهشت نماييد
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ وَ اللَّهِ لَا يَبْقَى فِي النَّاسِ إِلَّا شَاكٌّ أَوْ كَافِرٌ أَوْ مُنَافِقٌ
امام باقر عليه السّلام مىفرمايد: به خداوند سوگند كه در محشر، از ميان مردمان كسى باقى نمىماند مگر اشخاص شكّاك، كافر و منافق.
فَإِذَا صَارُوا بَيْنَ الطَّبَقَاتِ نَادَوْا كَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ فَيَقُولُونَ فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ
پس وقتى اين سه گروه مىبينند كه چگونه مؤمنان به شفاعت فاطمه و شيعيان نجات مىيابند مىگويند: «ما شفيع و دوست مهربانى نداريم، اى كاش چارهاى مىداشتيم و از مؤمنين محسوب مىشديم».
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ مُنِعُوا مَا طَلَبُوا وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ