◀️شبهه ⛔️ شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe سوالاتی داشتم پیرامون چند حدیث از اصول کافی: 1. عـَلِيُّ بـْنُ إِبـْرَاهـِيـمَ عـَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَيَّاحٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ قَالَ لِى أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَا مَيَّاحُ دِرْهَمٌ يُوصَلُ بِهِ الْإِمَامُ أَعْظَمُ وَزْناً مِنْ أُحُدٍ. حـسـن بن مياح گويد: امام صادق عليه السلام به من فرمود: اى مياح : يك درهم كه به امام برسد، از كوه احد سنگين تر است 2. عـَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يُونُسَ عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ دِرْهَمٌ يُوصَلُ بِهِ الْإِمَامُ أَفْضَلُ مِنْ أَلْفَيْ أَلْفِ دِرْهَمٍ فِيمَا سِوَاهُ مِنْ وُجُوهِ الْبِرِّ. امام صادق عليه السلام فرمود: يك درهم كه به امام برسد. بهتر است از دو ميليون درهمى كه در راه خير ديگر صرف شود. 3. مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ إِنِّى لاَخُذُ مِنْ أَحَدِكُمُ الدِّرْهَمَ وَ إِنِّى لَمِنْ أَكْثَرِ أَهْلِ الْمَدِينَةِ مَالًا مَا أُرِيدُ بِذَلِكَ إِلَّا أَنْ تُطَهَّرُوا ابـن بـكـيـر گـويـد: شـنـيـدم امـام صـادق عـليـه السـلام مـى فـرمـود، مـن از يك نفر از شما پـول درهـم مـى گـيـرم ، در صـورتـى كـه از هـمـه اهـل مـديـنـه متمول ترم ، فقط مقصودم اين است كه شما پاكيزه شويد. سوالات: 1.ابتدا ميخواستم بدانم که اين احاديث چقدر اعتبار دارند ؟ آيا اصلا همچين احاديثي در اصول کافي هستند يا خير، کلا چقدر معتبر هستند و صحيح ؟! 2.خوب معنا و مفهوم اين احاديث چيست ؟ 3.مگر پيامبر (ص) نفرمودند که : من بابت رسالتم از شما مزدي نمي خواهم و پاداش من نزد خداست ؟ مگر خداوند در قرآن به پيامبر (ص) نفرمودند که به آنها بگو من از شما مزدي نمي خواهم و پاداش من نزد خداست ؟ مگر امامان (ع) پيرو پيامبر (ص) و پيرو سنت پيامبر (ص) و پيرو دستورات قرآن نيستند ؟ پس اين مزد و پول بابت چيست ؟! در برخی سايت ها متاسفانه اين شبهه را ايجاد کرده اند که امامان (ع) شياد بودند و مي خواستند از مردم پول بگيرند . خواهشمندم اين موضوع را به طور کامل براي بنده شرح دهيد... ✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅ @Wiki_Shobhe ✅ در پاسخ به سؤال اول شما بايد بگوييم كه اين سه روايت را مرحوم كليني (ره) در كتاب اصول كافي، جلد اول ،كتاب الحجه ، باب « الصله الامام (ع)» نقل نموده است كه دو روايت اول از حيث سند مخدوش و ضعيف است و روايت سوم كه از "محمد بن يحيي" نقل نموده موثق و معتبر مي باشد. ✅ اما در پاسخ به سؤال دوم شما بايد بگوييم كه امامان ما مأمور بودند كه بوسيله اسباب عادي كه در عصر خودشان وجود داشته اهداف خود را پيش ببرند و اگرچه شأن و منزلت ايشان آن قدر بالا بوده كه مي توانستند خاك ها را تبديل به طلا نمايند و بوسيله ولايت تكويني كه به عنوان خليفه الله از آن بهرمند بودند مي توانستند هر گونه تصرفي در عالم انجام دهند؛ اما بايد براي امتحان مؤمنان از مجراي عادي اهداف خود را پيش ببرند و روشن است كه گسترش بسياري از امور ديني مستلزم خرج نمودن درهم و دينار است و اگر چه شخص امام براي امرار معاش خود تمكن مالي داشته باشد اما منصب امامت، منصبي است كه زعامت مسلمين و اداره حوائج عمومي را بر عهده دارد و اين منصب نيازمند تأمين منبعي مالي براي اداره امور مسلمين است و خمس و انفال و امثال آن ها حقوقي است كه خداوند متعال براي امام قرار داده تا در راستاي امامت خود در آن ها تصرف نمايد. از سوي ديگر پرداخت خمس و زكات و امثال آن ها از جمله واجبات مالي هستند كه خداوند متعال براي تطهير مال و قلب انسان ها از پول پرستي و امثال آن قرار داده كه ميزاني براي تشخيص صداقت مؤمنان در ايمانشان نيز مي باشد چنانكه خداوند متعال خطاب به رسول خدا (ص) مي فرمايد: « خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَكِّيهِمْ بِها ؛ (اي پيامبر ) از اموال آن ها صدقه‏اى (زكات ) بگير، تا بوسيله آن، آن ها را پاك سازى و پرورش دهي». بنا بر اين مسئله خمس و انفال و ... چيزي نيست كه امامان ما از پيش خود تأسيس و جعل نموده باشند؛ بلكه دستور خداوند متعال است؛ چنانكه فرموده:« وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى‏ وَ الْيَتامى‏ وَ الْمَساكينِ وَ ابْنِ السَّبيل...؛ بدانيد هر گونه غنيمتى به دست آوريد، خمس آن براى خدا، و براى پيامبر، و براى ذى القربى و يتيمان و مسكينان و واماندگان در راه (از آنها) است». چنانكه مفسران گفته اند: منظور از «ذى القربى» در اين آيه همه خويشاوندان و حتي همه خويشاوندان پيامبر (ص) نيست؛ بلكه امامان معصوم (عليهم السلام) و اهل بيت هستند و دليل بر اين موضوع روايات متواترى است كه