💠
  مائده عمل
🔹 كاری كه انسان انجام داد از بین نمی ‌رود و نمی ‌شود گفت که گذشت؛ ما گذشتیم نه اینكه آن عمل از بین رفته باشد! پس عمل، بدون شک باقی است و از بین نمی ‌رود. وقتی از بین نرفت، یك موجود معطّل در عالَم هستی وجود ندارد كه نه با چیزی رابطه داشته باشد نه معلول چیزی باشد نه علّت چیزی باشد؛ یك موجود جدا و بیگانه که در یك گوشه افتاده باشد، در عالَم هستی نیست. 🔹 اگر چیزی موجود است، حتماً لوازمی دارد, ملزوماتی دارد, ملازماتی دارد و بعد از یك مدت كه در خطّ تولید افتاد، قافله ‌ای را تشكیل می ‌دهد (این هم اصل دوم). 1️⃣ بنابراین عمل از بین نمی ‌رود (اصل اول) 2️⃣ و چون موجود است، معطّل نیست، بلکه لوازمی دارد, ملزوماتی دارد, پیامدهایی دارد (اصل دوم). 3️⃣ اصل سوم این است كه درست است كه عمل از بین نمی ‌رود, درست است كه عمل، لوازم و ملزوماتی دارد؛ ولی عمل, مبدأ فاعلی خود را رها نمی ‌كند! عمل به غیر عامل خود مرتبط نیست؛ اگر عمل اثری دارد چه اثر خوب چه اثر بد, نصیب همان عامل می‌ شود یا دامنگیر آن عامل می ‌شود. اینكه فرمود: ﴿لَیسَ لِلاْنسَانِ إِلَّا مَا سَعَی﴾ ناظر به همین است. 🔹 بر اساس این اصول سه‌ گانه، قرآن كریم فرمود: ﴿لاَ یحِیقُ الْمَكْرُ السَّیئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ﴾؛ راه خلاف، فقط خلافكار را گرفتار می ‌كند و لاغیر. 📚 سوره مبارکه فاطر جلسه 20 تاریخ: 1392/09/23 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra