با یک قطار غنچۀ سرخ سخن بیا آواز شو به نغمه‌سَرای دهن بیا عمرم گذشت در بغل مرگ، رحم کن ای جان ارجمند! به آغوش تن بیا در هیچ‌جا به‌جز دل من نیست خانه‌ات دوری بس است دوست! به خاک وطن بیا هر کس به هرچه رو بکند، سوی وجه توست من هم توام، به دیدن این خویشتن بیا عطر بهار را به لباس دلم بزن با لاله و محمّدی و یاسمن بیا ناکام ماند هر که جمالت ندید و رفت پیش از شبی که دیده شوم در کفن بیا فأینما تولّوا فثمّ وجه‌الله