فقه سیاسی مواضع اعلامی ایران نسبت به افغانستان
به نام خدای مهرای ویژامهر
مقدمه (طرح شبهه) یک مقاله که حدود دو ماه پیش از سقوط دولت اشرف غنی نوشته شده است را در این جا می آوریم و پاسخ آن در اصل مقاله در پایگاه
«ابرنگار» آمده است.
با توجه به همسایگی ایران و افغانستان و مسلمان و مظلوم بودن مردم افغانستان و به ویژه مظلومیت بسیار طولانی و ژرف و گسترده شیعیان افغانستان، چرا واکنش ایران نسبت به ستمهای که به این مردم میشود، برجسته نیست و در برابر واکنش ایران نسبت به فلسطین بسیار برجسته است؟ چرا کشتههای سنی سلفی فلسطینی را عموم رسانههای ایران شهید اعلام میکنند اما کشتههای شیعیان علوی افغانستان را گاهی شهید و گاه قربانی تروریزم اعلام میکنند؟
در حالی که طبق شبههای که تشیع انگلیسی ترویج میکند، باید دشمنی ایران بیشتر با کسانی باشد که دشمن اهل بیت (ع) بوده و هستند نه کسانی که دشمن دشمنان اهل بیت یعنی دشمن فلسطینیها هستند؛ یعنی با اسرائیل و آمریکا!
پس ایران در هر دو سو اشتباه میکند؛ هم در دلسوزی برای فلسطین سنی سلفی به جای شیعیان افغانی علوی و هم در دشمنی کردن؛ که به جای دشمنی با وهابیت و سلفیها، به سراغ دشمنی با آمریکا و اسرائیل میرود و حتی دلسوز سلفیها میشود!
تشیع انگلیسی آنگاه نتیجه میگیرد که ایران چهل سال است به جای مبارزه با دشمنان ضعیف اهل بیت یعنی عربستان، به سوی مبارزه با یک ابرقدرت جهان رفته است که مسیحی است و قاعدتا جزء نزدیکترین افراد به مؤمنین هستند. پس ایران بزرگترین ضربه را به آرمان شیعه میزند؛ زیرا دشمن را یعنی سلفیهای فلسطین و عربستان را رها کرده است و با کسانی که میتوانند با شیعه دوست باشند، میجنگد و خود را تباه میکند و فرصت برای تقویت وهابیت ایجاد کرده است!
❌معنای این شبهه این است که از هر طرف که به انقلاب ایران نگاه میکنیم، بیمهری به شیعیان و قربانی کردن آنان و خدمت به اهل سنت و وهابیت و سلفیگری را می بینیم!
پاسخ بسیار دقیق و فقهی به این شبهه را در
ابرنگار بخوانید.
در این مقاله، هم چنین به مبانی فقه سیاسی شیوه مواجهه ایران با مسائل افغانستان تبیین شده است.
📚ابرفقه