🔺نقد فقهی ادعای آیةالله اعرافی رهبر در ۱۴ فروردین برای «مجازات پشیمان‌کننده اسرائیل» پیام داد. اعرافی پس از ١٠ روز، بجای بیتابی برانگیزی برای فریاد انتقام می‌گوید ایران در برابر اسرائیل عجله ندارد ...! انگار که بگوییم ما برای ظهور، عجله نداریم! ◾️شتاب در «امر الهی» «امر کردن به چیزی»، یعنی وجود مصلحت در انجام آن؛ برای نمونه «امر به نماز» یعنی بودن مصحلتی در نماز. آیا عجله برای کسب این مصلحت، خوب نیست؟ بی‌گمان، بدست آوردن هر چه زودتر این مصلحت، بهتر است؛ ازینرو می‌گوییم «سارعوا»، «فاستبقوا» یا «عجل فرجه» ◾️شتاب مؤکد در «امر ولایی» فرق دستور به نماز که یک واجب الهی (فتوایی) است و دستور به «مجازات اسرائیل» که یک واجب ولایی (حکم حکومتی) است، در این است که واجب ولایی یادشده، قضیه خارجیه، آن‌هم در مساله جنگی است. پس مجازات در این زمان، مصلحت بایسته‌ای دارد که اگر زمان آن بگذرد، برخی مصالح آن از دست می‌رود و یا دیرتر به آنها می‌رسیم؛ پس برای انجام این دستور و هرگونه زمینه‌سازی برای انجام آن، شتاب (عجله) می‌کنیم ◾️لغزش اعرافی گفته اعرافی، بجای پافشاری بر انجام هر چه زودتر دستور رهبر، با ادعای «عجله نداریم» و ساختن «دوگانه کاذب» میان «عجله و سنجیدگی»، به پس‌زدنِ مطلوبیت شتاب در مجازات اسرائیل و ناسازگاری با مبانی فقهی دچار می‌شود! مانند اینکه بگوید «تعجیلی در فرج نیست؛ چون فرج باید سنجیده باشد» 🚨کمینه‌ اینکه، این ادبیاتِ ناهمسان با ادبیات بیتابی‌برانگیز رهبر، دستاویز کاستیها شود؛ مانند کاستی در: 👈تجربه کمیته‌های انقلاب 👈حجاب 👈قتلگاه رایاسپهر 👈بیتابی مهارناپذیر گروههای مقاومت 📚ابرفقه