🍃قشنگ ترین فکر زندگی خدا را شکر که دوست دارم دوست داشتن تو وقتی که هست یعنی هر چه خوبی که بخواهم هست و هر چه بدی که در عالم وجود دارد، از من دور است. محبّت تو شرط جلب خوبی‌ها و دفع و رفع همۀ بدی‌هاست. نمی‌شود تو را دوست داشت و میلی به کارهای بد داشت. من به اندازۀ محبّتی که به تو دارم از کارهای بد متنفّر می‌شوم. تو خوش گمانی مرا تقویت کن. به من می‌گویند تو بدگمانی. من گمان نمی‌کنم کسی تو را دوست نداشته باشد و میلی به کارهای بد در وجودش نباشد. جز محبّت تو چیز دیگری هم هست که میل کارهای بد را در دل آدم کور کند؟ به من می‌گویند این همه آدم هستند که تو را دوست ندارند امّا از کارهای بد هم بدشان می‌آید. من به آنها می‌گویم یا اینها تو را دوست دارند، امّا از محبّتشان خبر ندارند وقتی که بیایی معلوم می‌شود که تو محبوب گمشدۀ آنها بودی آنها می‌فهمند در دلشان کسی را دوست دارند امّا کسی به آنها نگفته محبوبشان تویی وقتی بیایی، آنها محبوب گمشده‌شان را پیدا می‌کنند. اگر این طور نباشد می‌گویم اینهایی که بدون محبّت تو میلی به کارهای بد ندارند شناگران خوبی هستند؛ اما فرصتی برای شنا نیافته‌اند شاید هم از ترس از دست دادن جایگاهی که در میان مردم دارند قیافۀ آدم‌های خوب را به خود می‌گیرند ولی چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند. هر کسی نداند، تو که می‌دانی من چه قدر خوش گمانم و چند بار چوب خوش گمانی‌ام را خورده‌ام و حتّی گاهی خوش گمانی‌هایم موجب شده تیر طعنۀ ساده‌لوحی را به جان بخرم ولی چه کار کنم که نمی‌توانم باور کنم بی‌محبّت تو می‌شود میل کارهای بد را از دل و از ذهن شست و بیرون کرد. خدا را شکر که دوستت دارم. هر چه قدر بیشتر دوستت می‌دارم از کارهای بد بیشتر بدم می‌آید. گاهی که فکر می‌کنم می‌بینم عصمت برای عاشقان تو مقام دور از دسترسی نیست. مگر می‌شود عاشق تو بود و به گناه فکر کرد؟ شبت بخیر قشنگ‌ترین فکر زندگی! https://eitaa.com/abbasivaladi