🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂
✨بسم الله الرحمن الرحیم✨
🔷🔹شکر خدا تا امروز که اولین سالگرد شروع درسامونه، 100 تا درس رو با هم خوندیم و در مورد چند موضوع مهم حرف زدیم. از درس آینده می خوایم بحث جدیدی رو شروع کنیم برا همینم اجازه بدید که یه مروری داشته باشیم به بحثایی که از ابتدا تا این درس داشتیم.
✅ ما به خدا اعتقاد داریم؛ ولی انگار نمی‌تونیم با خدا زندگی کنیم. حدّ اقلّش اینه که خیلی از جاهای زندگیمون رو با توجّه به اعتقادمون به خدا مدیریت نمی‌کنیم. این یه مشکل بزرگ برا کسیه که خودش رو مسلمون و معتقد به خدا می‌دونه. پیدا کردن ریشۀ این مشکل، کار اصلی برا حل اونه.
▫️ما تو چند تا درس اوّل به این نتیجه رسیدیم که یکی از دلایل اصلی این مشکل، اعتقاد نداشتن به بزرگی خداست. ما از ته دل معتقد نیستیم که خدا بزرگه؛ برا همینم نمی‌تونیم باهاش زندگی کنیم.
💭 یه کم که وایسادیم و به موضوع بزرگ دیدن خدا فکر کردیم، دیدیم اگه معتقد باشیم که خدا بزرگه، چه قدر زندگیمون زیر و رو می‌شه و خیلی از جاهایی که نمی‌تونستیم با خدا زندگی کنیم، دیگه نمی‌تونیم بی‌خدا نفس بکشیم.
✔️ دونه دونه آثار بزرگ دیدن خدا رو شمردیم و دیدیم این آثار یکی دو تا هم نیستن که بشه به راحتی ازشون گذشت. بعضی از مهم‌تریناشون رو توضیح دادیم و گفتیم اگه خدا رو بزرگ ببینیم:
1⃣ همۀ زندگیمون می‌شه اخلاص.
2⃣ با همۀ وجودمون به خدا اعتماد می‌کنیم
3⃣ ترسمون از بین می‌ره و آرامش پیدا می‌کنیم.
4⃣ روی وعده‌های خدا حساب باز می‌کنیم.
5⃣ ناامیدی به طوری کلّی از بین می‌ره.
6⃣ تعریفمون از عزّت عوض می‌شه.
7⃣ خودمون رو هیچ حساب می‌کنیم.
8⃣ حسّ عاشقانه‌مون به خدا متفاوت می‌شه و توی این حسّ عاشقانه، یه احساس ذلّت شیرینی میاد که فقط چشیدنیه.
9⃣ خشیت از خدا، وارد قلب آدم می‌شه. این خشیت که اومد، انگیزۀ ترک گناه رو هم با خودش میاره.
🔟 تحمّل مصیبت برامون آسون و حتّی مصیبت برامون شیرین می‌شه.
❓بعدش برامون یه سؤال پیش اومد که چه جوری خدا رو باید بزرگ دید؟
🔻برا این سؤال دو تا جواب پیدا کردیم:
1⃣ شناخت حجّتای خدا یا همون اهل بیت علیهم السلام، به عنوان کسایی که آیینۀ تمام نمای خدا روی زمینن؛
2⃣ شرکت تو کلاس توحید حجّتای خدا.
✔️ اوّل از راه دوم شروع کردیم. رفتیم قرآن رو باز کردیم و همراه با اصلی‌ترین معلّمای تفسیر قرآن که اهل بیت علیهم السلام هستن، شروع کردیم به شناختن خدا.
▫️اوّلین اسمی که باهاش رو به رو شدیم، اسم «رحمان» بود. وقتی با وسعت مهربونی خدا تو این اسم آشنا شدیم، آروم آروم فهمیدیم خدایی که ما تا حالا می‌شناختیم، با این خدایی که قرآن و اهل بیت علیهم السلام می‌گن، خیلی تفاوت داره.
▫️به اسم «رحیم» که رسیدیم این تفاوت رو خیلی بیشتر حس کردیم. گاهی وقتا حرفای خدا و اهل بیت علیهم السلام رو که می‌خوندیم، قشنگ حس می‌کردیم که باورش برامون سخته که خدا، این قدر مهربون باشه.
❕به قدری بحث «رحمان» و «رحیم» شیرین بود که دوست نداشتیم تموم شه؛ امّا به هر زوری که بود ازش دل کندیم و رفتیم سراغ وادی حمد.
http://eitaa.com/abbasivaladi