محسن عباسی ولدی
🍃دردمندترین شخصیت آدم‌ها را می‌شود از دردهایی که آزارشان می‌دهد فهمید. دردها حتّی مرزهای آدمیت را هم تعیین می‌کنند. می‌شود کسی که از مدار آدمیت بیرون رفته با دردی که به جانش می‌افتد به حلقۀ آدم‌ها بر گردد و کسی هم با رها شدن از یک درد از دایرۀ آدم‌ها بیرون برود. درد داشتن مهم نیست «چه دردی داشتن» مسئلۀ اصلی است. اصلاً آدم بی‌درد روی زمین نیست. آنچه در دست انتخاب ماست، درد داشتن و نداشتن نیست. ما فقط نوع درد را انتخاب می‌کنیم، همین. عده‌ای دردشان می‌شود شکم. از شما آموخته‌ایم قیمت اینها همانی است که از شکم بیرون می‌آید. برخی دردشان می‌شود نگاه مردم و قیمتشان را همان نگاه‌هایی تعیین می‌کنند که قدری برای آدمیت نمی‌شناسند و گاهی حیوان را به انسان ترجیح می‌دهند. عده‌ای افسارشان را داده‌اند به دست هوای نفسشان هوس‌ها آرام و قرار را از آنها گرفته‌اند و همیشه دردِ هوس‌هایی را دارند که شاید به آنها نرسند. قیمت اینها همان هوا و هوس‌هایی است که به اندازۀ باد هوا هم قیمتی ندارند. مفتِ این آدم‌ها گران است. آقا! من نمی‌توانم بگویم از زمرۀ هیچ یک از این دسته‌ها نیستم. اصلاً وقتی می‌خواهم خودم را بسنجم، می‌ترسم می‌ترسم نکند من هم گرفتار همین دردها باشم و خیال کنم رها هستم از همۀ آنها. من می‌خواهم آدم باشم آدم آن است که درد آدمیت داشته باشد دین، آن روی سکۀ آدمیت است. کسی که درد دین ندارد، درد آدمیت هم ندارد. تو الگوی همۀ آدم‌های روی زمینی که برای آدمیت این اندازه درد می‌کشی. درد ثروت است. تو ثروتمند‌ترین آدم روی زمینی. درد از آن ثروت‌هایی است که وقتی به این و آن داده می‌شود زیاد اگر نشود، کم نمی‌شود. درد دین که بیاید، خود بخود دردهای دیگر کم می‌شود و از میان می‌رود. کمی از دردت را به من بده تا شبیه تو شوم آقا! شبت بخیر دردمندترین! @abbasivaladi
1.4هزار مشاهده