محسن عباسی ولدی
🍃آرزوی عالم به قدری بدهکاری ببخشیدهای من به تو زیاد است که هر چه قدر هم آن را بپردازم باز هم چیزی از آن کم نمی‌شود. گاهی می‌مانم برای چه از تو باید عذرخواهی کنم انتخاب کردن وقتی گزینه‌ها زیاد باشد حسابی سخت می‌شود. من دائم باید در حال گفتن ببخشید به تو باشم. تازه این همه بدهی من آن چیزهایی است که در خاطرم مانده یک دنیا بدهی‌های فراموش شده دارم که نمی دانم با آنها باید چه کار کنم. کاش تو کمکم می‌کردی تا هر چه را که فراموش کرده‌ام به خاطر بیاورم. آقا! مرا ببخش برای همۀ آرزوهایی که تا امروز داشته‌ام. اگر کسی تو را بشناسد و آرزویی غیر از تو داشته باشد من معتقدم به تو اهانت کرده. توهین که همیشه با ناسزا نیست. وقتی که تو هستی و وقتی که تو بزرگ‌ترین محبوب خدا روی زمینی چه طور می‌شود که جز تو چیزی یا کسی آرزوی آدم باشد؟! اگر تو آرزوی من بودی بی‌گمان تا امروز به دستت آورده بودم. چیزی اگر آدم را به دست و پا زدن نیندازد هر چه باشد، نامش آرزو نیست. آرزو، روز و شب نمی‌گذارد برای آدم. تو آرزویم نبودی که من روز و شب داشتم بی آن که احساس کنم قدمی به تو نزدیک شده‌ام. آقا! مرا ببخش برای این که آرزویم نبودی. اگر چه آرزویی غیر از تو انتخاب کردن اهانت است به مقام بزرگت امّا خودت می‌دانی که من قصدم سبک کردن تو نبود. راستش می‌خواستم مثل خیلی‌های دیگر شعار بدهم که تو تنها یا بزرگ‌ترین آرزوی من هستی ولی بدم می‌آید از شعار دادن. وقتی حرفی می‌زنم که در دلم ردپایش را نمی‌بینم حس دو رویی دست می‌دهد به من. من از دو رویی بدم می‌آید. دوست دارم وقتی فریاد بزنم که تو تنها آرزوی من هستی که هر چه در دلم گشتم اثری از آرزویی جز تو نبینم. آقا! مرا ببخش که این روزها اگر در دلم بگردی اثری نمی‌بینی از این که تو آرزویم هستی. تلاش می‌کنم زودتر خوب شوم و سعی می‌کنم آرزوهای دیگر را هر چه زودتر از دلم بیرون کنم اگر می‌شود و اگر هنوز امیدی داری به من، کمکم کن. آرزوها جایشان را در دلم محکم کرده‌اند به این راحتی خانۀ دلم را ترک نمی‌کنند. سخت محتاج کمکت هستم. شبت بخیر آرزوی عالم! @abbasivaladi
1.4هزار مشاهده