محسن عباسی ولدی
🍃 تجسم دین خدا دین را باید چشید. آنها که دینداران واقعی هستند در بارۀ‌ طعم دین که حرف می‌زنند قشنگ معلوم است که آن را با همۀ وجود چشیده‌اند و آنها که خودشان را به دین بسته‌اند و فقط نام دیندار را به یدک می‌کشند وقتی در برابر پرسشِ «دین چه مزه‌ای دارد؟» قرار می‌گیرند نمی‌دانند چه بگویند. آنها طعم دین و دینداری را نچشیده‌اند. امان از کسانی که عادت‌هایشان را نام دین گذاشتند و ترسشان از ترک عادت را دینداری نامیدند. آقا! کسی که دین را نچشیده می‌تواند آن را به دیگران بچشاند؟ و اگر دین را به دیگران نچشانیم چگونه می‌شود آنها را به دینداری دعوت کرد؟ گاهی چشیدن با دیدن حاصل می‌شود. کسی اگر تو را دید و دین را نچشید در دفتر انسانیت باید روی نام او خط کشید. ما باید دیندار بشویم مثل تو تا کسی اگر ما را دید، دین را بچشد. باز هم رسیدیم به این که باید شبیه تو شویم از هر طرف می‌رویم به این نتیجه می‌رسیم می‌خواهم شبیه تو شوم توحیدت را گذاشته‌ام در برابرم و چندین شب است که دارم تماشایش می‌کنم من می‌خواهم مثل تو موحد باشم. توحیدی از تو سراغ دارم که نامش را گذاشته‌ام: توحید در خشیت. تو از هیچ کسی جز خدا نمی‌ترسی. اگر ترس از خدا نبود تو هیچ گاه طعم ترس را نمی‌چشیدی. هر چه قدر بیشتر از خدا می‌ترسی، بیشتر شجاع می‌شوی. ترس تو از خدا دلی می‌دهد به تو به اندازۀ دریا که بی‌باک و بی‌واهمه با هر چیزی که تو را گرفتار خشم خدا می‌کند، بجنگی. ما اگر از دیگران می‌ترسیم، برای این است که از خدا نمی‌ترسیم. باید مثل تو شویم فقط از خدا بترسیم و عدالتش فقط از خدا واهمه داشته باشیم و از عذابش فقط از خدا بترسیم و از زیر پا گذاشتن فرمانش. همۀ ترسمان را اگر خرج خدا کردیم دیگر سهمی نمی‌ماند برای دیگران. تو وقتی همۀ قدرت را در دست خدا می‌بینی فقط از خدا می‌ترسی و ما وقتی قدرت دیگران را هم عددی به حساب می‌آوریم در برابر قدرت خداونداز دیگران هم می‌ترسیم و حتّی گاهی ترس از خدا از وجودمان می‌رود . وای به حالمان اگر تو فقط از خدا بترسی و ما فقط از دیگران! دارم در درونم می‌گردم به دنبال ذرّه‌ای ترس از خدا تا بیشتر امید پیدا کنم که می‌شود به تو نزدیک‌تر شوم کمک کن تا بیابم این ذرّه‌ را. شبت بخیر تجسّم دین خدا! @abbasivaladi
1.4هزار مشاهده