🍃آرام جان در میان همۀ اهالی دنیا از انسان و حیوان و گیاه و کوه و دشت و ... بیشتر از همه، از آدم‌ها می‌ترسم. آدم‌ها خیلی وحشتناک‌اند. حتماً ما خودمان را به آن راه می‌زنیم که می‌توانیم در میان آدم‌ها زندگی کنیم. زندگی در میان این موجودات وحشتناک زندگی در زندانی است پر از درنده. شکر خدا هر کسی نفهمد تو خوب می‌فهمی حرف‌هایی را که می‌گویم. اصلاً غیبت تو شاهد زنده‌ای است بر ادّعای من. خدا تو را از گزند آدم‌ها می‌خواست حفظ کند که این همه سال پشت پردۀ غیبت نگهت داشته. کسی اگر به این حکمت از غیبت فکر کند وحشت از آدم‌ها سراسر وجودش را می‌گیرد. زندگی سیزده معصوم پیش از تو و شهادت یکایک آنها شاهدهای پیاپی تاریخ‌اند برای این که آدم‌ها خیلی وحشتناک‌اند. تو مگر برای انسان جز خیر و خوبی چه می‌خواهی؟ پس چرا این قدر تشنه به خون تو زیاد است؟ حتّی شنیده‌ام کسانی که در غیبت سنگت را به سینه می‌زند در ظهور به سوی تو سنگ می‌زنند. این یعنی حتّی از مدّعیان انتظار تو هم باید ترسید و من در این ترس، غرق شده‌ام. تنها یک چیز مرا از آن نجات می‌دهد: دوستی تو با من. آقا! می‌شود التماس کنم که با من دوست شوی؟ با تو اگر دوست شوم، در میان این همه وحشت می‌توانم آرام زندگی کنم. شبت بخیر آرام جان! @abbasivaladi