🍃یار پرده نشینم می‌گویند فراموشی نعمت بزرگی برای مصیبت‌زده‌هاست. راست می‌گویند. اگر مصیبت‌ها فراموش نمی شدند، دنیا جای ماندن نبود. یاد مصیبت، طعم زندگی را به کام انسان تلخ می‌کند. چه قدر باید خدا را شکر کرد برای این نعمت. اگر فراموشی نبود، مصیبت‌های ممتد، حتّی آدم‌های مدعی صبر را هم از پا در می‌آورد؛ ولی فراموشی برای هر مصیبتی نعمت نیست؛ مثل همین مصیبت دوری از تو. ما که خودمان را بیچارۀ دوری از تو کرده‌ایم، هر چه قدر بیشتر اهل فراموشی شویم، بیشتر گرفتار این مصیبت می‌شویم. اصلاً مصیبت فراموشیِ مصیبت دوری از تو، از خود مصیبت فراقت سنگین‌تر است. چه قدر بدیم که مصیبت نبودنت را فراموش کرده‌ایم و داریم مثل آدم‌هایی که گرد مصیبت هم روی زندگی‌‌شان ننشسته روزگار می‌گذرانیم. کاش روضه‌خوانی داشتیم که هر روز روضۀ مکشوف نبودنت را می‌خواند تا لحظه‌ای این مصیبت را فراموش نمی‌کردیم. خدا روزی کند چنین روضه‌خوانی را. شبت بخیر یارپرده‌نشینم! @abbasivaladi