🍃مولای گریه و اشک چه قدر باید خدا را شکر کنم که گریه را آفرید و اشک را خلق کرد. در میان نعمت‌های خدا غرقم ولی غفلت نمی‌گذارد که یکایک نعمت‌ها را همیشه به یاد داشته باشم امّا اشک، از آن نعمت‌هایی است که نمی‌توانم هیچ گاه فراموشش کنم. وقتی که نیست به قدری سنگینم که صدای شکستن استخوان‌هایم را می‌شنوم. مگر می‌شود این صدا را شنید و از عظمت نعمت اشک غافل شد. خیلی از نعمت‌ها وقتی که نیستند انسان‌های غافلی چون من جای خالی‌شان را نمی‌بینند که بخواهند به آنها فکر کنند ولی نعمت اشک از این دسته نعمت‌ها نیست. وقتی که نیست، نفس در سینه حبس می‌شود دنیا تیره و تار می‌شود زندگی می‌شود خود سیاهچال. بسیاری از نعمت‌ها وقتی که هستند، قدرشان معلوم نیست ولی اشک برای من از این دسته نعمت‌ها نیست وقتی که هست، به قدری زندگی زیباست به قدری نفس کشیدن راحت است که نمی‌شود عظمت نعمت اشک را ندید. در روزهایی که تو به هر دلیلی نمی‌خواهی بگویی که با من دوست می‌شوی یا نه اگر گریه نبود و اشک همراهم نمی‌شد چه خاکی باید به سر می‌ریختم!؟ التماست می‌کنم، قسمت می‌دهم به خود اشک که مرا هیچ گاه با محروم کردن از اشک تنبیه نکن. من بدون گریه می‌میرم. اگر خبر دوست شدنت را به من نمی‌دهی فرصت اشک ریختن را از من نگیر. شبت بخیر مولای گریه و اشک! #شب_بخیر #بهانه_بودن #محسن_عباسی_ولدی @abbasivaladi