#روایت_دیدار 4) چند دقیقه ای زودتر از سایر دوستان داخل اتاق رسیدم. تا فضا را برای نماز آماده کنند و صوت و تصویر را تنظیم کنند، فرصت داشتم چشم بچرخانم و اتاق و در و دیوار را سیر برانداز کنم. دقیقا روبروی صندلی آقا یک قاب بزرگ خطاطی شده به دیوار است. سعی کردم تمام کلماتش را یکی یکی و به دقت بخوانم. همان حدیث معروف از مولاست که "مَن نَصَبَ نَفسَهُ للنّاسِ إماما..." بعداً با جستجو در وب دیدم که وجود خود این قاب هم در این اتاق حکایتی دارد. حدیث شامل تذکر وظیفه ای تربیتی برای حکمران است: 🔸تقدم تعلیم نفس بر تعلیم غیر 🔸تقدم تأدیب با سیرت بر تأدیب با گفتار چرا این حدیث باید جلوی چشم آقا و حاضرین که نوعا از حکمرانان و مسئولین هستند باشد؟ از قضا این همان آسیب ما اصحاب تربیت هم هست و چقدر جای عمل خالی است... ——- پ.ن: الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن نَصَبَ نَفسَهُ للنّاسِ إماما فليَبدأ بتَعليمِ نَفسِهِ قَبلَ تَعليمِ غَيرِهِ ، و ليَكُن تأديبُهُ بسِيرَتِهِ قَبلَ تأديبِهِ بلِسانِهِ ، و مُعَلِّمُ نَفسِهِ و مُؤدِّبُها أحَقُّ بالإجلالِ من مُعَلِّمِ النّاسِ و مُؤدِّبِهِم هر كه خود را در مقام پيشوايى مردم قرار دهد بايد پيش از تعليم ديگران، به تعليم خود بپردازد و پيش از آنكه به زبانش تربيت كند، با رفتار خود تربيت نمايد و كسى كه آموزگار و مربّى خود باشد بيشتر سزاوار بزرگداشت است تا آن كه آموزگار و مربى ديگران است. @Abd_Asadi