🌐 #موضوعات جلسه ۲۴ : 🔻 شناخت دوره غیبت ۱ 🔻 غیبت یک سنت قهریِ الهی، و برای ایجاد یک مرتبه کمالی، در رجوع از عالَم ظاهر به عالم باطن است. 🔻 امر غیبت از بعد آدم (علیه السلام) بود، از شیث تا ادریس (علیهما السلام) که انبیاء و اوصیاء مستخفین و پنهان بودند و ابلاغ علنی نداشتند، بجهت سلطه ظلم قابیل و فرزندانش. و ادریس (علیه السلام) بعنوان موعود و قائم مطرح بود که وعده بر آمدن او داده شده بود. 🔻 بعضی از غیبت ها قبل از تولد انبیاء بوده، و برخی بعد تولد و قبل بعثت آنها بوده، و بعضی غیبت ها هم بعد از بعثت انبیاء بوده تا قبل از تحقق وعده الهی، و بعضی از غیبت ها هم حتی بعد از تحقق وعده الهی و نزول عذاب بوده است. حتی بعد از غلبه نوح و هود (علیهما السلام) هم غیبت محقق شده است،که غیبتِ بعد از کمال هم یک مرتبه کمال است. 🔻 هرکدام از مراتب غیبت برای مراتب نفوس انسان‌ها بسته به درجاتشان، اثرات جزائی در ابتلاء عقاب، یا ابتدائی در ابتلاء رشد و کمال، یا برای خواص در اظهار مقاماتِ کمال را داشته است. 🔻 بنابر این، غیبت برای عده ای سبب عقاب است، و برای عده ای سبب کمال و نجات است. همانند باد سموم الهی که بر قوم هود سبب عذاب و هلاکت عده ای شد (از کافرین)، و همان باد سبب حیات و نجات هود و صالحین شد. یا مانند غذایی که برای هاضمه خراب بیمار سمّ و هلاک کننده است، و برای هاضمه افراد سالم تقویت کننده و شفا دهنده است. 🔻 اینکه می‌فرمایند ثبات بر ولایت در دوران غیبت، اجر هزار شهید از شهدای صدر اسلام در نبردهای سخت حق و باطل در بدر و احد را دارد، این بیانی از حقیقت غیبت و قدرت سیر وجودیِ آن است برای اهل ایمان در آن، که میتواند قدرت سیرِ هزار شهید در بدر و احد را در نفوس خالص اهل ایمان ایجاد نماید. ولذا در روایت میفرماید «أعجب الناس ایماناً و أعظمهم یقیناً» شیعیان خالص در دوره غیبت هستند که ایمان به غیب را در دوره غیبت حفظ نموده اند، و خداوند به برکت آنها در دوره غیبت عذاب را از دیگران دفع می‌نماید : 🔻 عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) لِعَلِیٍّ (علیه السلام) : 💫  یَا عَلِیُّ أَعْجَبُ النَّاسِ إِیمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ یَقِیناً قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَّبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَی بَیَاضٍ. 🔻 قال الباقر (علیه السلام) : 💫 یَأْتِی عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَیَا طُوبَی لِلثَّابِتِینَ عَلَی أَمْرِنَا فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ إِنَّ أَدْنَی مَا یَکُونُ لَهُمْ مِنَ الثَّوَابِ أَنْ یُنَادِیَهُمُ الْبَارِئُ عَزَّ وَ جَلَّ: عِبَادِی آمَنْتُمْ بِسِرِّی وَ صَدَّقْتُمْ بِغَیْبِی فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوَابِ مِنِّی فَأَنْتُمْ عِبَادِی وَ إِمَائِی حَقّاً مِنْکُمْ أَتَقَبَّلُ وَ عَنْکُمْ أَعْفُو وَ لَکُمْ أَغْفِرُ وَ بِکُمْ أَسْقِی عِبَادِیَ الْغَیْثَ وَ أَدْفَعُ عَنْهُمُ الْبَلَاءَ وَ لَوْلَاکُمْ لَأَنْزَلْتُ عَلَیْهِمْ عَذَابِی ...  [بحارالانوار، ج۵۲ ص۱۲۵ و۱۴۵، ج۷۴ ص۵۶ ] 🔸 @abedini