ابرار
❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ با ذوق بہ سمت فرزانہ برمیگردم و میگویم:خیلے قشنگن! بہ خدا شرمندہ م ڪردید. میخواهم براے بوسیدنش بلند بشوم ڪہ میگوید:اول همہ ے سوغاتیاتو ببین بعد! ڪنجڪاو داخل پاڪت را نگاہ میڪنم،چند جعبہ ے ڪوچڪ بہ چشمم میخورد! جعبہ ها را بیرون میڪشم،اولے را باز میڪنم،تسبیحے با سنگ هاے فیروزہ! جعبہ ے دوم را باز میڪنم،انگشترے ظریف با رڪاب نقرہ اے درخشان و سنگ فیروزہ ے خوش تراش! همتا با چشم و ابرو بہ جعبہ هایے ڪہ باز نڪردہ ام اشارہ میڪند و میگوید:از اون دوتا سہ ماہ باید خوب مراقبت ڪنیا! جعبہ ها را باز میڪنم و متعجب نگاهشان میڪنم! یڪ جعبہ پر از شاخہ نبات هاے زغفرانے و سفید است و جعبہ ے دیگر مملو از غنچہ هاے گل محمدے! نگاہ پرسشگرم را بہ فرزانہ میدوزم ڪہ میگوید:اگہ خدا بخواد براے سفرہ ے عقدتون! با شنیدن این جملہ قلبم مے لرزد و نگران بہ تو چشم مے دوزم ڪہ با آرامش بہ من خیرہ شدہ اے...! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ یاسین همانطور ڪہ با ولع سیبے را گاز میزند رو بہ روے من و یڪتا مے نشیند و چپ‌ چپ بہ هادے نگاہ میڪند. یڪتا هم اخم ساختگے بین ابروانش جاے میدهد و میگوید:داداش منو اونطورے نگاہ نڪنا! اخم یاسین غلیظ تر میشود،نگاہ هادے بہ یاسین مے افتد. لبخند مردانہ اے میزند و میگوید:تو هنوز نمیخواے با من دوست بشے؟! یاسین صورتش را برمیگرداند و با اخم من را نگاہ میڪند،آرام میگویم:اِ زشتہ! یاسین تخس میشود:هیچم زشت نیست! صداے اللہ اڪبر اذان ڪہ بلند میشود هادے هم مے ایستد،پست سر یاسین خم میشود و عمیق سرش را مے بوسد. یاسین متعجب نگاهش میڪند،هادے لبخند گرمے نثارش میڪند و بہ سمت مادرم میرود. از مادرم سجادہ و مُهر میخواهد ڪہ مادرم رو بہ من میگوید:آیہ جان! هادے رو راهنمایے ڪن اتاقت بهش سجادہ و مُهر بدہ. یاعلے اے میگویم و برمے خیزم،همانطور ڪہ بہ سمت اتاقم میروم میگویم:بفرمایید! هادے پشت سرم راہ مے افتد،در اتاق را ڪامل باز میڪنم و ڪنار مے ایستم:بفرمایید! با دست بہ داخل اتاق اشارہ میڪند و میگوید:اول صاحب خونہ! وارد اتاق میشوم و بہ سمت میز میروم،همانطور ڪہ سجادہ ام را برمیدارم جهت قبلہ را بہ هادے نشان میدهم. سجادہ ام را باز میڪنم و مُهر را برمیدارم،همانطور ڪہ مُهر را روے زمین میگذارم خجول میگویم:سجادہ م یڪم زیادے دخترونہ ست براے همین پهنش نڪردم. هادے در چند قدمے ام مے ایستد:اشڪال ندارہ! سرم را بلند میڪنم،نگاهش بہ زمین است؛انگار چیزے یادم مے افتد ڪہ سریع میگویم:راستے براے وضو... مقابل مُهر مے ایستد و میگوید:وضو دارم! آهانے میگویم و بہ سمت در قدم برمیدارم،میخواهد قامت ببندد ڪہ یاد نازنین مے افتم. _راستے نازنین باهام تماس گرفت! سرش را بلند میڪند و سیاهے چشمانش را بہ چشمانم مے دوزد:خب! بے اختیار چند لحظہ بہ چشمانش خیرہ میشوم ڪہ نگاهش بے تاب میشود و از من فرار میڪند! بہ دیوارہ خیرہ میشود،خجالت میڪشم از این همہ بے اختیارے! میخواهم در را باز ڪنم‌ ڪہ میگوید:گفتید نازنین زنگ زدہ! چشم بہ پاهایش میدوزم:حالش خوب نبود،مثل اینڪہ خواستگار دارہ نشد زیاد صحبت ڪنیم! متفڪر دستے بہ چانہ اش میڪشد:بهم نگفتہ بود! _گفتم شاید لازمہ بدونید... _خیلے ممنون ڪہ گفتید! دوبارہ براے رفتن قصد میڪنم ڪہ تلاوتم میڪند:خانم نیازے! باز برگشتیم سر خانہ ے اول! من دوست دارم نامم را از زبان تو بشنوم. یخ میزنم برایش! _بعلہ؟! تلو تلو میخورند چشمانش! _لطفا مثل یہ دوست ڪنار نازنین باشید! خیلے تنهاست! پس تنهایے هاے من چہ؟! از آن ها خبر دارے؟! لب میزنم:باشہ! و بدون حرف دیگرے از اتاق خارج میشوم،براے وضو گرفتن بہ سمت حیاط میروم. نگاهم از پشت پنجرہ بہ هادے مے افتد،قامت بستہ و زیر لب ذڪر میگوید. نگاهم بہ سمت چهارخانہ هاے آبے رنگ پیراهنش میرود،مے توان در چهارخانہ هاے پیراهنش خانہ اے ساخت! خانہ اے در طبقہ اول،واحد سمت چپ، خانہ اے در قلبش! گرم تماشاے هادے ام ڪہ سنگینے نگاہ ڪسے را حس میڪنم،سرم را بالا میگیرم،دنبال آن نگاهم! چشمم بہ ساختمان در حال ساخت رو بہ روے خانہ مے افتد،گویے ڪسے از آنجا نگاهم میڪند! چند قدم بہ سمت جلو برمیدارم و با دقت نگاہ میڪنم،سایہ اے خودش را عقب میڪشد! دلم آشوب میشود.... دلم گواهے میداد بہ ناآرامے ها.... ... نویسنده این متن👆🏻: 👉🏻 💠 ╭─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╮ *ان الابرار لفی نعیم* کانال عمومی پیام رسان ایتا @abrar40 ╰─┅═ঈ🌺🌺🌺🌺ঈ═┅╯
29 مشاهده