🌹نکته های جالب نحوی ۷۹۰. وجوب ارتباط حال با ذوالحال به وسیلهٔ واو 1. هر گاه جملهٔ حالیّه از ضمیری که آن را به صاحب حال ارتباط دهد، خالی باشد؛ مانند: سَهرْتُ وَ النَّاسُ نائِمُوْنَ یعنی «شب زنده داری کردم در حالی که مردم خواب بودند» در مثال فوق، جملهٔ حالیّه (النّاس نائمون) ضمیری ندارد که به ذوالحال (ضمیر متکلّم وحده) برگردد؛ در اینجا رابط فقط واو است. 2. هرگاه جملهٔ حالیّه با ضمیری که به صاحب حال باز می‌گردد، آغاز شده باشد؛ مانند: تَکَلَّمَ الخَطِیْبُ وَ هُوَ وَاقِفٌ یعنی «سخنران در حالی که ایستاده بود، سخن گفت» در مثال فوق، رابط جملهٔ حالیّهٔ اسمیّه (هو واقف)، واو است چون که جمله با ضمیری که به صاحب حال عود می‌کند، آغاز شده است؛ در اینجا رابط واو و ضمیر است. 📒 کتاب مبادی العربیة ج ۴ بخش نحو ص ۲۸۴ ⛔انتشار مطالب کانال بدون لینک‌ جائز نمی‌باشد. 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈 👉@Adabiat_arabi👈