❇️ آیت الله خامنه ای حفظه الله ❇️ 🔅 (( وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا )) سخن از قیامت است؛ آن روزی که گرد آوریم خلایق را همگان، (( ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا )) پس بگوییم به آنان که شرک آوردند، برای خدا شریک قائل شدند، (( مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ )) در جای خود، شما و شریکانتان، با حالتی تحکم‌آمیز، با لحنی عتاب آمیز، بمانید در جای خودتان، شما و شریکان پنداری تان، آنهایی که رقیب و هماورد و همباز خدا دانستید، ((مَكَانَكُمْ أَنتُمْ وَشُرَكَاؤُكُمْ فَزَيَّلْنَا بَيْنَهُم )) میان آنان و شریکان پنداری که برای خدا فرض کرده بودند، جدایی می اندازیم. اینجا شما با یک نظر خیلی عادی و سطحی می فهمید که در قیامت این شریک ها، آن کسانی که به شراکت خدا انتخاب شده بودند، غیر از آن هبل عقیقی بی جان است، او دیگر حشر ندارد. او که داخل آدم نیست به قول معروف و معمول، که بیاورند و بگویند به جای خود، بایست! یا منات یا لات، _که منات بت مخصوصی است، مجسمه مثلاً یک دختری است یا یک فرشته ای‌ست مثلاً، لات فرشته‌ی دیگری است، هبل همین جور، عزی همین جور _ صحبت اینها نیست. صحبت فلان مجسمه در فلان بتخانه روم و یونان نیست، صحبت گوساله در سرزمین هندوئیزم نیست، صحبت آن انسانی است که به شرکت و رقابت با خدا انتخاب شده. به آنها گفته می شود که در جای خود متوقف بشوید، است. 📚 طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن ، ص ۱۸۰ 4⃣0⃣0⃣ 📍 "کانال اطلاع رسانی و نشر آثار استاد ادیبی لاریجانی" 🔗 eitaa.com/adibi_larijani