✍️محمد: در شمال تهران چه كوه هاي زيبايي است! 📝محمد: ما أجمل الجبال في شمال طهران! ✍️ناصر: بله. به اين كوه ها البرز مي گويند. 📝ناصر: نعم يسمّون هذه الجبال البرز. ✍️محمد: الآن تابستان است. اما آن كوه پراز برف است. 📝محمد: الآن صيف. أمّا ذلك الجبل مملوء بالثلج. ✍️ناصر: كدام كوه؟ 📝ناصر: أيّ جبل؟ ✍️محمد: آن كوه، ببين، آنجا. 📝محمد: ذلك الجبل، أنظر، هناك. ✍️ناصر: بله. ديدم. اسم آن كوه دماوند است. 📝ناصر: نعم. رأيتـُه. اسم ذلك الجبل دماوند. ✍️محمد: دماوند؟ 📝محمد: دماوند؟ ✍️ناصر: بله آن كوه دماوند است. بلندترين كوه در ايران. 📝ناصر: نعم ذلك الجبل هو دماوند. أعلي جبل في ايران. ✍️محمد: پس دماوند از تهران خيلي دور نيست. 📝محمد: إذنْ دماوند ليس بعيداً جداً عن طهران. ✍️ناصر: نه دور نيست. اما آنجا خيلي سرد است. 📝ناصر: لا ليس بعيداً. لكنَّ الجوَّ هناك بارد جداً. ✍️محمد: خيلي زيباست. روزي با هم به كوه دماوند برويم. 📝محمد: جميلٌ جداً. نذهب معاً يوماً الي جبل دماوند. ✍️ناصر: فكر خوبي است. براي آن روز برنامه ريزي مي كنيم. 📝ناصر: فكرة ٌ جيدة ٌ. نضع برنامجاً لذلك اليوم. ✍️محمد: حتماً. 📝محمد: حتماً.