✍️محمد: در شمال تهران چه كوه هاي زيبايي است!
📝محمد: ما أجمل الجبال في شمال طهران!
✍️ناصر: بله. به اين كوه ها البرز مي گويند.
📝ناصر: نعم يسمّون هذه الجبال البرز.
✍️محمد: الآن تابستان است. اما آن كوه پراز برف است.
📝محمد: الآن صيف. أمّا ذلك الجبل مملوء بالثلج.
✍️ناصر: كدام كوه؟
📝ناصر: أيّ جبل؟
✍️محمد: آن كوه، ببين، آنجا.
📝محمد: ذلك الجبل، أنظر، هناك.
✍️ناصر: بله. ديدم. اسم آن كوه دماوند است.
📝ناصر: نعم. رأيتـُه. اسم ذلك الجبل دماوند.
✍️محمد: دماوند؟
📝محمد: دماوند؟
✍️ناصر: بله آن كوه دماوند است. بلندترين كوه در ايران.
📝ناصر: نعم ذلك الجبل هو دماوند. أعلي جبل في ايران.
✍️محمد: پس دماوند از تهران خيلي دور نيست.
📝محمد: إذنْ دماوند ليس بعيداً جداً عن طهران.
✍️ناصر: نه دور نيست. اما آنجا خيلي سرد است.
📝ناصر: لا ليس بعيداً. لكنَّ الجوَّ هناك بارد جداً.
✍️محمد: خيلي زيباست. روزي با هم به كوه دماوند برويم.
📝محمد: جميلٌ جداً. نذهب معاً يوماً الي جبل دماوند.
✍️ناصر: فكر خوبي است. براي آن روز برنامه ريزي مي كنيم.
📝ناصر: فكرة ٌ جيدة ٌ. نضع برنامجاً لذلك اليوم.
✍️محمد: حتماً.
📝محمد: حتماً.