امروز بنا داریم چند نکته کوتاه درباره احکام روزه شخصی که بیمار است خدمت شما خوبان تقدیم کنیم: 1. تشخیص اینکه روزه برای انسان ضرر دارد یا ضرر ندارد، به عهده خود انسان است؛ لذا کسی که می داند روزه برایش ضرر دارد اگر چه دکتر بگوید روزه ضرر ندارد، نباید روزه بگیرد و اگر روزه بگیرد صحیح نیست و کسی که می داند روزه برای او ضرر ندارد اگر چه دکتر بگوید ضرر دارد، باید روزه بگیرد. (1) 2. اگر انسان احتمال قابل توجهی بدهد که روزه برایش ضرر دارد بطوری که این احتمال ضرر، سبب ترس ضرر برای روزه دار شود نباید روزه بگیرد. مثلا اگر کسی از گفته پزشک متخصص یا بر اساس تجربه ای که داشته، بترسد که روزه گرفتن برایش ضرر دارد، یا شک در ضرر کند نباید روزه بگیرد هر چند اطمینان به ضرر نداشته باشد. (2) 3. برخی بهانه هایی برای روزه نگرفتن دارند مثلل درس، ورزش و ... در پاسخ فقها فرمده اند: صرف این امور، مجوز برای ترک روزه ماه رمضان نمی شود. و در صورتی که روزه نگیرد معصیت کرده و باید قضای آن را بجا آورد و کفاره عمد نیز بر او واجب است (60 روز روزه یا 60 فقیر را اطعام کردن). (3) خداوند متعال توفیق بندگی در ماه رمضان را به همه عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد. نکات توضیحی و منابع: (1) (رساله مراجع تقلید، م 1743) (2) (رساله مراجع تقلید، م 1744) (3) (رهبری، سایت، استفتائات جدید، خرداد ماه 1396 ؛ سیستانی، سایت، استفتائات، روزه و تحصیل؛ مکارم، سایت،استفتائات روزه، وجوب روزه، حکم ترک یا افطار روزه به دلیل امتحانات)