نوازش روح در سکوت شب‌های جمعه در سکوت شب‌های جمعه، زمانی که ستاره‌ها در پهنه‌ی آسمان چشمک می‌زنند و نسیم خنک بر تن و جانمان می‌وزد، گویی دریچه‌ای به سوی خاطرات عزیزان سفر کرده باز می‌شود و یاد و خاطره‌ی آن‌ها جان دوباره می‌گیرد. در این شب‌ پرفیض، سایه‌ی خاطرات بر ذهنمان نقش می‌بندد. لحظات شاد و غمگین در کنارشان، خنده‌ها و اشک‌ها، همه و همه در این شب معنا پیدا می‌کنند. دلمان مملو از حسرت و دلتنگی می‌شود و بغض در گلویمان سنگینی می‌کند. اما در کنار این غم و اندوه، امیدی نیز در دلمان روشن می‌شود. امیدی که از ایمان به معاد و رستاخیز سرچشمه می‌گیرد. می‌دانیم که عزیزانمان سفر ابدی خود را آغاز کرده‌اند و در سرای آخرت به سر می‌برند. در این شب‌ پرفیض، بهترین کار، دعا برای شادی روحشان و فرستادن خیرات برای آنهاست. می‌توانیم قرآن بخوانیم، صدقه بدهیم و یا با اطعام نیازمندان، دستگیری از آنان کنیم. هر گرهی که از کار بنده‌ای باز کنیم و هر دلی را که شاد کنیم، ثواب و نور آن به روح عزیزانمان هدیه می‌شود و آرامش و آسایش را برایشان به ارمغان می‌آورد. بیاییم در شب‌های جمعه، دستی بگیریم، اشکی از گونه‌ی غمناکی پاک کنیم، لبخندی بر لبی بنشانیم. با این کار، نه تنها به روح آن‌ها آرامش می‌بخشیم، بلکه ثوابی نیز برای خودمان ذخیره می‌کنیم. هیچگاه عزیزانمان را از یاد نخواهیم برد. یاد و خاطره‌ی آن‌ها همیشه در قلبمان زنده خواهد ماند. و هر شب جمعه، با دعا و خیرات برایشان، یاد و نامشان را گرامی می‌داریم. روحشان شاد و یادشان گرامی باد. ۱۴۰۳/۳/۱۰ ✍ علی اسدی https://eitaa.com/aliasadi110